‘Heerlijk, oo heerlijk!’ Wim zit voor het eerst sinds de operatie onder de douche. Tot nu toe werd er gewassen en gepoetst bij de wastafel in de badkamer, maar nu zit hij onder de douche in het appartementje in de studio die in de schuur gebouwd is door de vorige bewoner. We hebben er al heel wat logés gehad en vorig jaar was het zelfs meer dan een jaar lang een thuis voor stagiaire Janneke. Het was het donkerste jaar in ons leven, maar Janneke kwam elke avond opgewekt vertellen over wat ze had meegemaakt in de Trans, het verpleegtehuis voor gehandicapten. Deed ons allemaal goed.
Nu laat Wim het warme water over zich heen stromen en hij geniet er van. De operatiewond aan z’n heup is dicht al houden we die nog even bedekt. Daar zal het niet aan liggen. Ook de heup zelf voelt wat beter. We durven geen positieve gedachten te hebben, de uitspraken van de specialisten waren duidelijk genoeg, maar ieder stapje naar minder pijn en meer stevigheid is er eentje. Nu is het wachten op de uitslag van alle onderzoeken op 7 januari, wat het ook moge zijn.
De pijn in mijn bovenarm begint gelukkig iets af te zakken, ook dat is positief. De jonge hennetjes zijn beginnen te leggen, ook mooi. En ons uitzicht over het land van de boer richting Bargeroosterveld en het stadion van FC Emmen blijft altijd boeien. Zijn het geen reeën dit keer, dan toch Loeder die op jacht is of zijn er fazanten, soms heel dichtbij.
Vannacht sloeg Storm ineens aan en het was nog geen tijd voor de krantenman. Ik heb hem maar geprezen, wie weet heeft hij ons gered van een of ander onheil.