Voor het eerst weer er op uit. Wim wilde graag naar de kerk, hij miste dit uitje. Niet alleen om de boodschap die je meekrijgt maar ook om de mensen te ontmoeten waar hij intussen een goede band mee heeft. Lief en leed wordt gedeeld en dat hebben we de laatste jaren zeker gevoeld. Zo ook vanmorgen. Koop zou zorgen voor een rolstoel zodat we niet zelf eentje in en uit de auto hoeven te laden. Het in- en uitstappen was al een lastig punt maar zal na vanmorgen vast soepeler gaan.
Het voelde voor ons als een warm bad om zo tussen vrienden te zijn. ‘Vinden jullie het lastig als we mailen of bellen?, werd er gevraagd. Nou, wij waarderen het alleen maar, niks lastig.
We hebben wel geluk dat Gerhard en Rick beiden in Emmen wonen al is het niet naast de deur. Toch heeft Rick behoefte aan een dag rust tussendoor in deze vrije weken. Hij heeft meer te verwerken dan we in de gaten hebben. Hij voelt spanningen en emoties als geen ander. Bij Rick ben je altijd op je gemak, hij is altijd zichzelf. Als je eens bij hem thuis komt voel je een soort rust over je heen komen.
Gerhard en Judith zijn beiden niet fit. Ik hoop dat de eitjes van de jonge hennetjes ze goed zal doen. Het zijn volwassen hennen die nu bij Hendrik in de buurt mogen blijven. Die blijft als een soort waakhond in de buurt waar de hennen staan te krabben. Af en toe krabt hij een beetje mee, maar houdt de omgeving goed in de gaten, steeds op zijn hoede.
