Het werd een middag met onverwachte momenten en daar houden wij van. We namen een mooie route langs Bamburgh Castle en dan richting Northumbria National Parc. Wat een prachtig gebied. Terwijl er net achter de kust veel graan verbouwd wordt begint verder het binnenland in de veeteelt. Zwarte koeien, ik denk Aberdeen Angus en Herefords en daarnaast nog veel soorten schapen, allemaal forse dikke vleesschapen. We stoppen regelmatig als er weer eens zo’n mooi uitzicht is. Tot we op een gegeven moment een bordje met Wild Cattle zien. ‘Wim daor hen…’, wijs ik al en Wim slaat meteen af naar het car parc. We moeten nog een minuut of tien lopen dwars door de weilanden met schapen en dan komen we bij de plek waar de Chillingham cattle te zien is.
Er zijn nog twee stellen die met ons dezelfde weg door de weilanden naar het verzamelpunt lopen en om drie uur komt de warden aanrijden. Hij gaat er op zijn gemak voor staan bij het hek waar een deel van de kudde te bewonderen is. Hij vertelt ons over deze wild cattle die nog puur natuur is en niet verwant aan welke koe in de wereld dan ook.
700 jaar geleden heeft de Duke van Chillingham een muur laten bouwen om een groot stuk van zijn terrein om allerlei soorten wild op zijn land te houden voor de jacht. In die tijd werd er ook veel vee gestolen, zowel door de Schotten net als ook andersom wel gebeurde. Die wilde koeien zijn er altijd gebleven. Er wordt op geen enkele manier ingegrepen in de natuur. Alleen bij veel sneeuw worden wat balen hooi gebracht. De kudde houdt zichzelf in stand, hoewel er na de winter van 1947 maar 17 stuks over waren. Nu zijn het er 79. Er is altijd één grote stier die het voor het zeggen heeft en alle dekkingen verricht. Dat is meestal gedurende een jaar of drie. Dan wordt het overgenomen door degene die dan het sterkste is. Want er wordt wat afgevochten door die mannetjes. Als een kalf geboren wordt in afzondering, brengt de moeder die pas na een twee weken terug bij de kudde. De vaderstier beslist of de kleine sterk genoeg is. Als de kleine goed gekeurd is mag die blijven, zo niet wordt de kleine na drie keer verstoten te zijn door vader ook door moeder in de steek gelaten. Dat gebeurt een enkele keer. Ze zijn er op gebouwd om hard te kunnen rennen, weinig uier en een slank lijf. We zijn net als de anderen onder de indruk van dit staaltje puur natuur, want dat is het.
De warden laat ons nog even de huid van een stier zien èn van een klein kalfje.