2011– Zomaar een mooie herinnering aan een van onze tripjes naar Groot Brittannië. Ben en Niesje namen hier aan het Schoolpad de honneurs waar en we maakten de oversteek IJmuiden Newcastle.
‘Maak oew niet druk, as d’r wat ankump stop ik gewoon’, zegt Wim. Hij ziet dat ik me vastgrijp aan de handgreep in de deur. Dit is the real English countrysite en het is even wennen aan het links rijden. De weg van Newcastle naar Seahouses gaat de laatste 6 mijl dwars door het platteland met smalle, bochtige en hobbelige weggetjes. Maar ik zie ook de weilanden met honderden schapen. Dat maakt al heel veel goed.
Als we even later aankomen op de Springhill Farm Campsite zien we meteen het uitzicht op de zee. Hier blijven we in elk geval twee nachten. En….. Wim heeft zijn oplader terug, zat gewoon tussen de andere snoertjes en opladers voor de camera’s. En doet nu even zijn rustgevende middagdutje.
Het eerste wat we gaan doen in Seahouses is geld pinnen, want aan euro’s willen de Britten nog niet. Het is hier allemaal duurder dan bij ons. Een doosje van 6 eieren kost hier op de camping 1,5 pond. Maar we gaan deze middag voor een Cream Tea, een pot thee met scones met jam en cream. Eerlijk gezegd ligt het ons wat zwaar op de maag en we wandelen maar even flink langs de haven en later langs het strand. Om verder wat in evenwicht te komen gaan we vanavond voor sla met tomaat, appel en een paar knakworstjes.
We weten nog niet of we morgen een boottochtje gaan maken of Northumberland in.
De caravan schudt aardig van de aanlandige wind, maar dat zal best lekker slapen straks. Eerst gaan we nog een aflevering van James Herriot bekijken en doen dat net als neef Johan onder het genot van een whisky (Wim) en een Baileys (ik). Johan was zo onder de indruk van het land van James Herriot, de Yorkshire Dales, en het museum in Thirsk, dat ze elke week een avond een aflevering gaan kijken. Kunnen wij ons helemaal voorstellen. Wij hebben die serie op dvd ook al eens aangeschaft en al een hele tijd niet meer gezien.