‘When ever you would like to come over to Britain, I’ll put our caravan in the Lake District for you’, was het aanbod van Tom Woodgate, een Engelse inspecteur die regelmatig naar Holvrieka kwam. De weekenden waren zo stil voor hem dat Wim hem zondags uitnodigde bij ons. Het was een zeer innemende man.
Op de vraag of wij wel eens in Engeland geweest waren had ik hem geantwoord dat het heel wat was om de zee over te steken, links te rijden, maar wanneer we dat ooit zouden doen ik heel graag naar het Lake District zou willen gaan. En laat Tom daar nou net geboren en opgegroeid zijn!
En zo gebeurde het dat we een jaar later, in 1988, nu zonder kinderen twee weken op een kleine camping in Keswick bivakkeerden, alle wandelingen maakten die er waren en helemaal verrast werden door de Engelse humor en enorme gastvrijheid. We genoten van een high tea bij Keith en Margaret, Toms zus en haar echtgenoot.’The usual weather isn’t it?’ of ‘Oo, the rain? It is waiting until I take my laundry to dry outside.’ En we kregen bij het afscheid twee kussen. ‘In the South you get just one kiss and in Scotland none’, waarschuwde Margaret ons voor de Schotse zuinigheid.
Na de twee weken Lake District waren we al verkocht wat Engeland betrof, maar nu knoopten we er nog een weekje Schotland bij aan met B en B’s. En dat zou liefde voor het leven worden.
