Opa Bijenhof met Koos bi-j de [i]Kroeseboom[/i] aan de Zutphenseweg in Vorden tegenaover Poese–i-j wet wel- met een karre vol knollen, zon betjen umme 1948.
Net as [i]Hans Knol [/i]dat opa ons veurdroeg veur wi-j in onze hansopjes naor bedde ebrach werden, kennen opa ok het lange soldaotengedicht van [i]Wat za-k mien Truuken schrieven [/i] kats uut de kop. In 1961 hef e mien dat regel veur regel helemaole langzaam op ezeg zodat ik et op kon schrieven. Disse gedichten ware onderdeel van et vermaak op de Jongelingsvereniging in et begin van de veurige eeuw, meer as 100 jaor elene dus.
Wat za’k toch an mien Truuken schrieven
Ik zat ‘r al een uur of wat
Te suffen, denken en te wrieven.
Strakjes m’ow weer op ‘et pad
Lopen aover vaste weage
die deur mensen bunt eleg,
Draven dan deur smeer en reagen
Da’j gin boe of bah meer zegt
Za’k noe an mien Truuken schrieven
‘k Heb et onbenullig goed,
Bli-j da’k onder ’t volk kan blieven?
Van zonne leugen kokt mien ’t bloed
Toe ‘k uut huus ging zei miene mooder
Trekt oewen slechten jas noe an,
Die-j neet hoeft weerum te sturen
Da’s oe makkelijk Hendrik Jan.
Maor jaowel daor stao ‘k al 9 dage
Met mienen olden jas.
‘k Heb gin mouwvest nog ekregen
Den mien krek van passé was.
As een bedelaar kan ‘k daor lopen,
Spring ie-j neet dan heb ie-j et neet
A’k verkeerd doo vliegt de knopen
Da-j oe haost gien raod meer weet.
’t Is um tureluurs te wodden
Maor wat za’k daor noe an doene
Onder ’t springen met miene vodden
Springt et vuur mien uut de schoene
Disse jas weerum te sturen
Is onmeundig wisse wal
Maor toch deur mooder met die kuren
Zit ik in een gek geval.
‘k Begriep mien dat gezanik neet
’t Is in allemans verdreet.
Ik een boerenzönne kan daor lopen
Met dee gekke klungels an
Van op en neer en hort en keer
Maor ten spot van alleman
A’k met de arme stao te zwaaien
Krek zoas dat bi-j ons mot
Zee-j een bos van lompen laaien
Is-t-er wind… zi-j vlaogen vot.
En toch et löp en et wil zo ’t geet
Van draej ie neet zo heb ie neet.
’t Is links om rechts om rechtsomkeert
Da-j haost oew linkerbeen bezeert.
Wat za’k toch an mien Truuken schrieven
Ik wet et neet ’t is vaste waor
Et zo leur al onmeundig grieven
Da-k zon mal figuur slao daor
Doo-k mien veur as een soldaote
Vol courage en verstand
Leugen is wa-k schrief of praote
Leeve tied wat he-k et land
Beste Truuken kon ie-j es wetten
Wa-k hier al beleaven mot
‘k wed ie-j konnen niks meer etten
Mocht ik maor ik leepe vot.
In de riege met ons achten
Köw daor urenlange staon
Draejen, knielen, springen, wachten.
In huus, et neudigste blif ongedaon.
Gisteren stormden wi-j alle achte
Op onze olde plaatse weer
Juust vertrok et spoor; ik dachte
Mocht ik maor mee weer gaon dit keer.
Ik zol eur in de arme vleegen
As een echte wildebras
Ik wed ik zol een smöksken kriegen
Ondanks mien gescheurde jas.
Maor terwiel ik ston te denken
Met een glimlach um mien mond
zag ik plots mien makker zwenken,
Draejen as een tol in ’t rond.
wordt vervolgd