Een korporaal omstreeks 1900.
He’j ok deur dat ‘r in dee tied nog gien engels woord of een afleiding daorvan te vinnen is, wel wat franse. Opa gebruuken zelf ok wel franse weurdjes…. invloed uut de franse tied van 100 jaor daorveur.
“Stomme boer, ik zal je leren”,
Klonk et schrikk’lijk in mien oor.
“Mocht je soms wat straf begeren?
‘k Zal er wel voor zorgen hoor”.
Vleuken van den kwaojen jonge
Dee mien ’t haor te berge staon
‘k wazze plots verlamd van tonge
’t Had mien völ verdriet edaon.
Laatst stonne wi-j in een rie-j te zwaaien
En de arme as een rad te draaien
En lange Hein, den onverstand
Stond suffend an mien linkerhand
Al draejende slöt e mien um de oren
Da-k mien benul haost had verloren.
Ik raken vinnig uut de tied
En mien politiemutse kwiet.
Et ding lei in een plas te drieven
Ik vissen et rood van kwaadheid op.
Daor geet den korporaal an ’t kieven:
“Hou op”, riep hij, “Jou boerekop.
Wat kan die lamme muts jou schelen?
Weet exerceren is geen spelen.
Links om, rechts om, draai je eens andersom."
O… a-k toch denk an vrogger dage
Toe ‘k op den broedlachtaovend daor
Den arm um Truuken had eslagen,
Grien ik haost da-s vaste waor.
Dree paar vriendjes en vriendinnen
Zaten fluustrend naost mekaor
Ik mos met vriejen ok beginnen
‘k schamen mien da-s vaste waor!
Op de deale, in een höksken
Zat ik stil bi-j Truuken neer.
‘k Gaf en kreeg zo mennig smuksken
‘k kwam zundagaovend nog es weer.
’t Was zo aordig stil in ’t duuster
’t wodden week mien in ’t gemoed
En bi-j miene leef gesmuuster
Veulen ik warmte weer in ’t bloed.
Och… wat zatte wi-j aordig samen
Op dee tonne met karnemelk.
Ik drukken eur, ik gaf eur mooie namen
Zoiets aoverkump niet elk.
Jao, anies met suuker
Dronken wi-j bei uut ’t zelfde glas.
Better drank werd nooit eschonken
Umdat et zo zuut as honnig was.
’t Is mie-j of ik eur weer heur sprekken:
“Ik heb oe leef mien Hendrik Jan.
Jammer dat ie-j aover zo weinig wekken
Onder diens mot hier vandan.
Maor ie-j bunt er veur coupabel
Altied eaven resonabel
Vlug ter been en flink van taal
Ik wed ie wodt nog korporaal.
Maor ze meug toe ere schenken
Ik vin dit alles meer as goed
As ie-j um Truuken maor blieft denken
En ik wet zeker da-j dat doet”.
Korporaal dat kö-j begriepen
Eer ‘k het zo wied had ebracht.
Volle meer kans um uut te kniepen
’t Geet slechts boaven miene macht.
wordt vervolgd