Ergens tussen een aantal gedichten die ik de moeite waard vond om te bewaren vind ik een gedichtje terug dat we na zijn overlijden in 1995 vonden in de zak van het colbertje van vader Hein. Hij had het waarschijnlijk al in zijn zak gedaan toen hij een paar jaar ervoor een hartoperatie in Amsterdam moest ondergaan. Het was een ingrijpende operatie en hij zag er erg tegen op. Er moest een hartklep vervangen worden en meteen kreeg hij er een omleiding bij.
Hij zal het ergens zijn tegen gekomen. Wie weet al omstreeks het overlijden van moeder Coba of zelfs al na de dood van Hanna, zijn eerste vrouw. Wij hadden het nooit gezien want praten over verdriet en geloof was niet zo gewoon voor een Achterhoeker. Opa Bijenhof was daar vrijer in.
Ds. Klaassen leidde de afscheidsdienst in de Ned. Hervormde Kerk in Vorden en onze zwager Ben las dit gedicht voor. En zo’n zorgvuldig bewaard gedicht zegt weer heel wat over het leven maar ook het geloof van vader Hein.
Als het nacht is in je leven
Alle lichten uitgedraaid
Als je met je blote handen
In de scherven hebt gegraaid
Van wat is kapot geslagen
Door jouzelf, of door het lot;
Schreeuw het dan maar uit,
Want ergens
Is een luisterende God.
Tastend in het donker,
Zelfs geen streepje licht:
Uitgestoken handen
Warm om je gezicht.
Geef je maar gewonnen,
Hij daalt met je af.
Hij ging door jouw afgrond,
Hij verwon jouw graf.
foto vader Hein: Wim Harwig