Valerius hier voor de Kathedraal van Poznan.
“Het grijze duifgehalte ligt hoog”, zei Niesje vanmiddag toen ze rondkeek in het klooster van Ter Apel. De mannen van Valerius zongen de sterren van de hemel. Het is net of ze steeds beter gaan zingen, vol emotie. Dat herkende ik ook in Poznan in de Kathedraal. Daniel was goed op streek en zweepte ze op tot grote hoogte! Hij praatte de stukken met verve aan elkaar. En de pianist Jan Lenferink liet horen dat hij een toppianist is. Jan Vayne is geweldig , maar deze Jan doet niet voor hem onder.
We gaan niet zo vaak naar het noorden, maar ach de Tom tom instellen voor zo’n klein stukje was toch niet nodig. Al pratend achterin ging de tijd vlug en toen Niesje vertelde over de man die bij haar moeders huwelijk met oom Paul buiten de kerk had staan huilen kwamen de verhalen pas goed los. En ineens waren we al bijna bij Veendam, wel 30 km te ver. Weer terug redden we het nog net op tijd. Eén van de zangers van Valerius liet zien hoe mooi hij 12 kg was afgevallen. “Wat is je geheim”, wilden we natuurlijk weten? “Gewoon… alleen eten waarvoor je gebeden hebt en niets daar tussen in! Dat raadde ik ook iemand anders al aan…… en later bestelde hij een badkamer bij me…. Van het geld dat hij overhield”!! Het was de man die ook in mei in de bus naar Poznan aan één stuk zo door ratelde, heel gezellig.
De middag werd besloten in hotel Het Boschhuis met wat drankjes.
Nee koken deden we niet. De Chinees in Noordbarge brengt altijd uitkomst met z’n heerlijke loempia’s!
“Grey pigeons everywhere here”, Niesje said this afternoon at the Monastery of Ter Apel when she was looking around. Most of us were older people. The men of Valerius gave a superb performance. It’s just if they are singing increasingly better, full of emotion. I recognized it in the Kathedral in Poznan too. Daniel, the choirmaster, did a good job and incite the men into great heights. He told about the different songs and pianist Jan Lenferink showed that he’s, just as Jan Vayne last year, a great musician.
We don’t go north very often and… ach… to use the tom tom for just a small drive isn’t useful, we thought. But talking about the past about the marriage of Niesjes dad and mum… there was a man, crying outside the church after they had married. Mum never wanted to talk about it. And then more stories came along. And … suddenly it seemed we already were near Veendam, 30km too far.. Back again we were just in time at the Monastery. One of the man of Valerius showed us he had lost weight. “What is your secret”, we asked him. Oo, nothing special… you have only to eat when you pray for it and nothing between. I advised it some one and later on he ordered me to built his new bathroom… from the money he had saved.”
The afternoon ended with a few drinks in hotel The Boschhuis. No we didn’t cook today. The Chinese in Noordbarge helped us with his delicious loempia’s!