Zo’n brief , geschreven door mevr. Nawijn, in die moeilijke jaren in oorlogstijd brengt weer heel wat herinneringen boven. Ds Nawijn was een statige man waar iedereen respect voor had maar ook rekening mee moest houden. Toen moeder Siet nog kosteres van de Emmaus Kerk in Hattem was moest er vaak iets aan de tekstborden met liederen die gezongen werden veranderd worden, net als het glaasje water op de preekstoel verzorgen voor de dienst. Als Wim thuis was deed hij dat vaak net als vele andere klusjes zoals koffie brengen naar de kerkeraadsvergaderingen en de kopjes en koffieketel weer ophalen. Ja ja ze hebben heel wat afgesjouwd. Maar als Wim voor een kerkdienst in de consistorie moest zijn was het er doodstil want EIF Nawijn liep dan in volle concentratie heen en weer terwijl de dienstdoende ouderlingen en diakenen zich niet bewogen . Wim kon het niet laten om dat te doorbreken door met een opgewekt ’Goedemorgen’ binnen te komen en met normale handelingen door te gaan terwijl de rest zich amper durfde te verroeren.
Ik herinner me deze statige man nog goed, iedereen had respect voor hem. Mevr. was de lieve variant , een schat van een mens. Bert Nawijn was de jongste van het grote gezin en was bevriend met Henry en daardoor met de hele familie. Heel vaak zaten de 4 vrienden: Henry, Bert Nawijn, Jan Neuteboom en Hans Bruin op Dorpsweg 4 na kerktijd aan de koffie en werd er behalve gepraat ook spelletjes gespeeld. Moeder Siet vond het allemaal best. Het bracht gezelligheid.
Een paar jaar geleden ging ik op zoek naar het graf van de Egginks van de Boskamp op de begraafplaats in Barchem nadat tante Jantje overleden was. De grafsteen moest toen nog bijgewerkt. Erna had haar een paar jaar ervoor nog beloofd dat het opschrift op de steen behalve Fam. Eggink ‘Boskamp’ ook de namen van opoe en opa en die van haar en ome Jan vermeld zou worden. En daar kwam ik ook het graf van ds en mevr. Nawijn tegen. Mevrouw heeft haar man flink overleefd.