‘Geef die katte een tik aover de neuze… van ’t anrecht af’. Wim hoort wat gerommel in de keuken. En ja hoor, Loeder is op onderzoek uit. Onze Loeder, een flink uit de kluiten gewassen pikzwarte kat, struint wat rond op het aanrecht in de hoop iets te vinden wat van haar gading is. Hoe moeder Suze toch zo’n grote nakomeling kon krijgen. Zelf was het maar zo’n smal en dun poesje en is dat altijd gebleven, dun maar gezond. Ze is er 19 jaar mee geworden. ‘Dat is de moederpoes ‘, zei Robin vol ontzag als hij bij ons was. Suze had net een nestje kittens en die hadden we in het kleine kamertje, lekker veilig. Maar daar staat ook een telefoon. Op een gegeven moment ging de telefoon die middag en ik pakte op. Het was Gerhard. Robin was nog klein, hooguit drie. Ik riep hem: ‘Robin, papa aan de telefoon’ en Robin komt blij aanhuppelen. Komt hij toch precies in de deuropening Suze tegen die een aanslag op haar kittens zag gebeuren. Ze sprong met alle vier poten tegen Robin op, de nagels uit. Het arme kind had gelukkig wel een lange broek aan, maar alle nagels stonden in zijn been geprikt. Dat was een heftig gebeuren. Lang vroeg Robin me nog als hij bij ons was en hij zag Suze ergens: ’Is dat de moederpoes?’
Nu Suze er niet meer is heeft Loeder haar plekje in huis ingenomen. Zo gauw de deur open gaat… is ze al binnen, struint op haar gemakje overal langs en draait zich dan tevreden in een hoekje om te slapen.
