Weer een dag voorbij met Storm aan mijn voeten of in mijn kielzog. Ik deel de dagen in anders kom je om door stress en emoties. Gisteren had ik gedacht om iets met bloemen voor Wim te maken. Ik vond het altijd mooi om dat voor iemand te doen met betekenisvolle takken en bloemen, soms aren van het land. Daar moet het wel net zomer zijn. En altijd was er ook veel op ons erf en omgeving te vinden. Ik ging er even voor zitten. Er kwam geen enkel idee, alleen paniek dat je voor de liefste in je leven niks meer kunt bedenken.
En toen kwam ineens Rien in mijn gedachten voorbij, de roerganger van de bloemengroep van onze Schepershof en bovendien is hij de hovenier die ook onze tuin af en toe bijhield. Hij maakt prachtige liturgische schikkingen bij bijzondere dagen zoals de laatste zondag van november wanneer we de mensen herdenken die ons dat afgelopen jaar ontvallen zijn. Ik mocht hem hierbij graag een handje toesteken.
Rien deed het graag voor me en gistermiddag kwam hij een prachtige natuurlijke schikking brengen om op de kist van Wim te leggen. Ik schoot weer helemaal vol. Het was zo ontroerend mooi! Na de koffie bracht hij het zelf voor me naar het rouwcentrum Het Oeverse Bos.
De kaarten stromen binnen, zelfs van mensen die ik nog niet eens persoonlijk ken omdat we hier nog maar net wonen. Ook kreeg ik heel fijne telefoontjes en bezoekjes. Het deed me zo goed! Zo hoor ik steeds meer hoe Wim gewaardeerd werd om wie hij was.
Samen met Gerhard en Robin foto’s uitgezocht en die werden door vader en zoon tot een mooi geheel gemaakt zodat Jannes er zaterdag hopelijk met een druk op de knop klaar is om voor de dienst dit overzicht van Wims leven voorbij te laten komen. En Rick? Die werkt ’s ochtends om in het ritme te blijven en belt 2 keer per dag om te zien hoe het gaat. Heeft hij aan Fred beloofd: ‘I’ll take care of my mum!’, had hij terug geschreven
Vanavond dan de condoleance. Morgen een dag om ons voor te bereiden op het echte afscheid.