We hebben het verdiend, dat vinden we na onze inspanningen bij het aqua joggen. Met een deel van de groep wordt altijd nagekaart bij een kop koffie in het bij het Aquarena behorend café. Joke trakteert omdat ze morgen haar 67e verjaardag viert. Als vanzelf komen de gesprekken over de ouders die sommigen nog hebben. Een aantal woont zelfs nog op zichzelf en vinden dat het nog prima gaat. ‘Ze zien het zelf niet’, vindt er een. ‘Maar de boel begint smoezelig te worden’. ‘Ja…’, doet een ander een duit in ’t zakje. ‘Dan zie je bij het fonteintje in de wc dat het smalle gleufje of rondje in de spoelbak helemaal dichtgeslibd zit’. En dan komen de verhalen. ‘Mijn huisarts zegt: ’Denk erom dat je ze niet in huis neemt als het mis gaat’, zegt één van de dames die zelf niet zo gezond meer is. ‘Maar ja… tegenwoordig hoor je alleen maar dat er nog meer bezuinigd gaat worden’, zucht ze. Ze gaat met haar man elke donderdagmiddag naar haar schoonouders en wordt alles nagekeken en boodschappen gedaan. ‘Maar als het niet meer gaat of één overlijdt… wat doe je dan? Jan is enigst kind…. En als je ziet wat er allemaal bewaard wordt’. Daar weten de anderen over mee te praten. ‘Dat zegt mijn dochter ook steeds. Mam gooi toch eens wat weg. Dan zeg ik: ga maar eens mee naar de kelder, dan laat ik je zien wat er allemaal weg kan. En beneden aangekomen wijs ik een hele hoek van de ruimte aan. Dat kan allemaal weg, neem alsjeblieft mee, het zijn jouw spullen’.
Het blijft warempel even stil. Dan zegt iemand: ’Over 25 jaar hebben onze kinderen deze gesprekken’.
Eenmaal thuis controleer ik voor alle zekerheid het fonteintje in de wc. Gelukkig… helemaal schoon.
