Zicht door ons zijraam.
Buurman Jans is behoorlijk druk geweest met het sneeuwscheppen op zijn erf. En het is een heel eind om de boerderij heen naar hun chalet. “Ie-j wet ja nooit… een ziekenauto mot ‘r op können. Veur mij mag et warm water gaon reagenen”, zei hij vanmorgen.
Mark vertelde dat, hoewel hij net nieuwe banden op de auto heeft, hij gisteren niet voor of achteruit kon bij een kruising. Slippen en nog eens slippen op de onderliggende ijslaag. Hij moest even aangeduwd worden om weer grip op de weg te krijgen. Judith was net voorbij gekomen met haar auto… ja ja… big smile.
Wim is net weer aan het sneeuwscheppen, er is opnieuw een laagje bij.
Toen we zondagavond terugkwamen uit de Achterhoek kon ik het hek met veel moeite openschuiven en de auto schoof zo’n beetje op de buik over de sneeuwlaag. Wim kon meteen aan de bak.
Winter in Holland… dat kennen we bijna niet meer. De elfstedenkoorts begint weer op te komen en de schaatsers staan ondanks de waarschuwingen te trappelen om het ijs op te gaan. Huuhh! Ik hou het bij het voeren van de pony’s en de vogeltjes. Amber en Hector zijn heel blij met mij.
Gerhards bedrijf Centrics is vanuit Emmen verplaatst naar Assen. Die moest gisteren voor het eerst weer voor z’n werk de auto in. Hij heeft wel het geluk dat hij een leenauto heeft gekregen.
En Rick?….. Die heeft sneeuwverlet. Hij kan alleen opgeroepen worden wanneer de gemeente Emmen de hulp inroept van de Emco. Eigenlijk vindt hij dat thuiszitten maar niks. Het kijken naar en het scheppen van en het wandelen in de sneeuw hoeft nou ook weer niet eeuwig te duren.
Het mag duidelijk zijn dat Drents toch iets anders uitgesproken wordt dan het Achterhoeks of Twents. Ze zeggen echt "[i]mij[/i]"