Bij een rustplek met bankje aan het IJstijdpad.
Er was wat te vieren in onze kerk. Sinds 30 jaar zijn wij verbonden met een kerkelijke gemeente in Oost Berlijn en als je kunt rekenen weet je dat het toen nog achter het IJzeren Gordijn lag. Pas in 1990 ging de muur om. Tot die tijd was de uitwisseling daarom slechts van één kant maar na 1990 kwam er ook ieder jaar een groep naar Emmen. Gisteren was de afsluiting van hun bezoek en werd er naast Nederlandse liederen ook in het Duits gezongen en gelezen. Zelfs de kinderen in de kindernevendienst hadden iets gemaakt om mee te nemen en kregen ze ook typisch Nederlandse dingen mee zoals drop en hagelslag voor de kinderen daar. Al met al een levendige viering waarbij de Cantorij volop ondersteuning gaf. Wim zingt er met plezier bij.
’s Middags pakten we opnieuw de fiets maar nu om het IJstijdpad af te fietsen. Vorig jaar is het nieuwe kanaal geopend dat een nieuwe verbinding maakt naar Ter Apel en kunnen de boten nu weer gewoon doorvaren vanaf Erica. In Klazienaveen zijn nl. hele stukken van het oorspronkelijke kanaal dichtgegooid en is er zelfs een appartementencomplex op gebouwd die naast zijn vorm zelfs de naam ‘Het Schip’ kreeg. Het was dus geen optie om die weer open te maken. Meteen is er een prachtige fietsroute aangelegd en is ook de omgeving hiervan aangepakt, een kudde koeien, veel zwerfkeien, een sluis.. en is hiermee een nieuwe toeristische trekpleister een feit. Overal plekken met bankjes en daar werd druk gebruik van gemaakt met dit mooie weer. Natuurlijk stopten we bij de Trambrug, een uitspanning die heerlijke cappuccino serveert met veenbeskoek. Ja je bent hier wel in het veen, hè? Iets verderop ligt het Veenpark. Daar zijn we na zoveel jaar nog steeds niet op uitgekeken, maar sloegen we nu maar over, want onderweg hebben we vlierschermen geplukt en die wilden we zoals vroeger weer eens gaan bakken. Mmmm was het!