Ik word wakker van een hevig tekeer gaande haan, nee niet het gewone ochtendkraaien. Dat betekent onraad, paniek in de tent. Ik bedenk dat beide katten binnen zijn. Die kunnen het niet zijn. Als ik buiten kom zie ik de vijand wegvliegen, een donkerbruine buizerd. Eén van de mooie legkippen is het slachtoffer, ligt aangevreten op de grond, is natuurlijk te zwaar om mee te krijgen. Wim begraaft het arme dier. De rust komt pas langzaam terug in de ren. Alle kuikens zijn er nog.
Agnes is er dit weekend ook en direct na de middag is het tijd voor het vliegerfestijn bij de Rietplas. Voor de 23e keer verzamelen zich vliegeraars en kijkers zich aan het strand en de groenstroken van de Grote Rietplas. Bovendien treffen we het met het weer. Ik heb nog nooit zoveel vliegers bij elkaar gezien. Enorme gevaartes zijn erbij. Vaak hebben ze een wat kleinere vlieger hoog in de lucht, een eindje eronder een grote en daaronder vaak een rits kleintjes. De echte vliegeraars kwamen van heinde en verre, maar ook de gewone man met een vlieger deed mee. Robin had zijn vlieger ook in de lucht, nichtje Istara deed het ook goed, je kon zien dat ze dat in Engeland, waar ze woont, vaker doet. Agnes geniet van al die kleurige figuren, spoken, draken haaien, honden, vissen en vogels. Natuurlijk heb ik de nieuwe Canon mee en probeer wat uit.
Dan pakken we de fiets om ons rondje via Emmen af te maken. Wim heeft nl een nieuwe mobiel en het wordt tijd dat hij dat ding fatsoenlijk mee kan dragen. In zijn borstzak mag niet vanwege de pacemaker. In de broekzak is wel heel lastig wanneer hij onderweg in de auto dat ding eruit moet wurmen. Dan is de oproep meestal afgelopen. Nu gaan we voor een gemakkelijk tasje. De man in de mobielshop begrijpt het meteen en nu heeft hij een handig klein hoesje voor aan de riem. Met één vinger kan hij de telefoon eruit wippen. Missie geslaagd.
Eenmaal thuis krijgt Amber een beurt. Alle klitten zijn weer uit de manen en pony. Ze is weer als nieuw. Zo mooi om te zien hoe pony en meisje het leuk hebben met elkaar.
Het is nu stil, Agnes slaapt, Wim is klaar met de sauna, de legkip met de twee kuikens zit voor het eerst in het hok, veilig bij vadertje haan. En wij… zitten nu languit… beentjes op een kruk.
[i]I woke up by a strange noise, our cock paniced. I’m thinking at the cats but I’m sure they are inside the house. When I go to the chicken ren I see the enemy, a buzzard. One of the hens is dead, partly eaten by the buzzard, she must have been to heavy to take her with him. Wim buries the poor hen. It takes time before the rest in the ren is back. All little chickens are alive.
This weekend Agnes is again at our place and this afternoon we take our bikes to go to a kite festivity. It’s the 23th time it is been held at the borders of the large Rietplas, a lake near Emmen. Agnes enjoys it very much. I guess more than 100 kites are to be seen in the air… gorgeous. Our grandson Robin is there with his kite too and we take a look at his struggle between kite and wind.
Then we go to Emmen to buy a little bag for Wim’s new mobile. He can’t have it in his shirt because of his pacemaker. So now he owns a nice little bag to wear at his belt. Mission completed.
At home Agnes goes straight away to pony Amber to brush and comb her. So nice to see they like it to be with each other. Agnes is very fond of horses and Amber loves it when she is here once a month.
Saturday evening, silence… Agnes is sleeping, Wim is ready with his sauna, the hen with the two chickens is gone into the henhouse, safely with daddy cock. And we…? We’re sitting together and enjoy a nice tv program.
[/i]