Voorjaarssnoei.

Storm is niet bij hem weg te slaan. Onze tuinhulp is er. Hij is gek op alle dieren en heeft in een van zijn zonen een meeligger. Ik heb al een paar honden en een Lapland uil voor hem geschilderd.
De dieren hoeven niet lief te zijn. Hij erkent het eigene in ieder beest. Zo zag hij ergens in Zuid Frankrijk een paar wilde varkens op de snelweg. Hij stopte en wist ze uit de gevarenzone en in de bosjes te krijgen. Gerald is intussen ook al in de 80 maar hij werkt nog als het enigszins meezit 5 tot 6 dagen per week in de tuinen. Het liefst in tuinen die wat ruig zijn zoals die bij ons. Hij was een tijdlang de assistent van Gijs die jachtopziener in de Onzalige bossen bij De Steeg was. Als zodanig ging hij met Prins Bernard en consorten op jacht waarbij het hondje van Gijs goede diensten deed door veel wilde zwijnen op te sporen. Nee, Gijs en Mies wilden hun hondje niet kwijt al bood de prins 1500 gulden voor hem. Een stel neven van Middelkoop gingen vaak mee op drijfjacht net als Anton Voortman. Toen Gerald 15 jaar geleden voor het eerst ons kwam helpen met onze tuin bleek dat we veel gemeenschappelijk hadden
Vandaag werd er flink gesnoeid met snoeischaar, zaag en heggenschaar . We konden al een tijdje de lamp bij het hek niet meer zien. Nu wel weer. Deze ex assistent jachtopziener, tennisleraar, tuinarchitect kan zich nog steeds uitleven in de tuinen van anderen. Zijn eigen tuin loopt achter, zo vertelde hij tussen de middag achter een uitsmijter. Hij keek naar buiten naar de heen en weer vliegende vogels. Met een zucht zei hij:’Kijk eens, het is net een levend schilderij…. en die heb ik nog nooit gezien… de middelste bonte specht… weet je dat de kleine bonte specht de enige specht is die geen rode buik heeft?’.
Een deel van het groenafval heb ik weg kunnen werken in de takkenhaag aan de buitenkant, nu de rest nog. Alleen… mijn rug protesteert…