En zomaar is de eerste Kerstdag 2022 weer voorbij. Nog nooit zo’n vreemde Kerst gehad. Geen kerkbezoek, geen gezamenlijk eten. Vanwege Wim en Ricks bronchitis/griepklachten moesten we alles afzeggen. Alleen maar zorg. In plaats van dat Rick zich herstelde begon hij steeds minder te reageren, slechter te lopen, meer gewiebel en een paar keer gevallen. Bijna niets willen eten en drinken ook met mate. Hij wilde wel persë ’s middags zelf naar huis, ja ook de 5 trappen op om. Hij wilde thuis zijn favoriet programma’s instellen om op te nemen. En meteen zijn medicijnen ophalen. Het was een drama om hem heelhuids weer naar beneden te krijgen met veel aandacht van een heel attente buurvrouw. We kregen zelfs haar telefoonnummer voor het geval Rick hulp nodig zou hebben.
Toen het gisteravond te gek was geworden belde ik de Huisartsenpost. Zijn eigen huisarts die we belden vond een kuur niet nodig, maar bij de Huisartsenpost werd er, ondanks dat het geweldig druk was uitgebreid naar de klachten geluisterd en veel gevraagd, ook aan Rick. De dokter werd ingeseind voor advies. Die belde zelf terug en besloot tot een penicillinekuur. Hij vond het duidelijk een luchtweginfectie. Uiteindelijk waren we om kwart voor 3 ’s nachts weer thuis vanuit de apotheek van het Scheper ziekenhuis. Er moest opnieuw contact met de Huisartsenpost opgenomen worden want de voorgeschreven kuur kon niet samen met een van zijn epilepsiemedicijnen. Eenmaal thuis en kon hij meteen met de kuur beginnen.
Vandaag werd het heel langzaam iets beter en nu we op het punt staan om naar bed te gaan ben ik er weer wat geruster op. En het doet altijd goed dat Anja even aan kwam en gisteravond zelfs Frank en Indi die voor Kerstman speelden.
Maar de mooie natuurlijke Kerstbak vanuit Canada deed ons ook goed!