Er zijn toch vrouwen bij wie voetbal in het bloed zit. Zo is dat het geval bij Ursula. Het is gewoon doorgegeven van vader op dochter en heeft weer invloed op de rest van haar gezin. Een en al voetbal. Wat zo leuk hieraan is dat ze er zo mooi over kan schrijven. En vorig jaar kwamen deze columns over amateurvoetbal in het noorden uit.
Gisteren kreeg ik haar boek al toegestuurd: Vrouw van de vlakte. Ik keek even globaal de inhoudsopgave door en ontdekte een paar stukjes over de Achterhoek en eentje over Gerrie Benes, de trainer van Drenthina, tot vorig jaar dan. In de Achterhoek was ze met de jonge voetballertjes. En Gerrie Benes… ach Gerrie Benes. Hij was een van haar favoriete trainers. Dat krijg je als je altijd met je cluppie op stap gaat. Zo leer je de verschillende clubs kennen en ook de sfeer die er is. Drenthina heeft bij haar steeds een goede en warme indruk achter gelaten. Ze heeft er zelfs een Drenthina clubsjaal met borduursel aan overgehouden.
Tja… zover gaat mijn liefde voor voetbal niet. Wel als mijn eigen jongens moesten voetballen en later kleinzoon Robin. Vooral de tijd dat Gerhard en Mark bij DZOH voetbalden was erg leuk. Ooit zag ik later een wedstrijd van Mark met SVBO bij WKE. Er waren wat vervelend supporters van de thuisclub en toen een van de WKE spelers Mark achter op z’n hak trapte zou ik zo het veld opvliegen als Wim me niet gegrepen had. Mark deed alsof er niets aan de hand was. Spelen ging voor.
Nee, ik schrijf niet vaak over voetbal, mijn wereld ziet er anders uit. Maar deze ‘vrouw op de vlakte’ schrijft boeiend over alle voetbal die ze tegenkomt, kort en krachtig zoals een Groningse betaamt, en geeft er meteen een leuke draai aan. Bovendien laat ze iets van zichzelf zien. Ik kwam een stukje van haar tegen op een website tweenul.nl, ook voetbal natuurlijk. Ik kijk of ik iets voor jullie terug kan vinden. Door een klik op de titel van dit stukje zou je het mee kunnen lezen. Erg leuk!
