Met dezelfde "uitschuifbenen" als Gerhard.
Na ons ontbijtje met sinaasappelsap en de krant gaan we op weg naar Emmerschans, want daar heeft Robin een voetbaltoernooi. Gerhard is leider van E 6 van DZOH en als we daar aankomen zit Robin al in de kleedkamer met een schaafwond, niet erg maar toch… Even een pleister en klaar! Een ander komt binnen met z’n tand door de lip en wordt professioneel verzorgd. ’t Is net echt. Ze hebben al twee wedstrijdjes gespeeld, maar Gerhard zegt dat hij die tweede maar weggeblokt heeft…zo slecht ging het.
Maar de derde wedstrijd gaat van start nadat Gerhard een flinke peptalk heeft gehouden. Hij is ook scheidsrechter. Ze moeten tegen Drenthina voetballen, de club waar Gerhard en Mark bij waren toen we net in Emmen woonden.
En warempel de vonken vliegen er nu af. Ze verliezen wel, maar het is een prachtige wedstrijd om naar te kijken.
Dan gaan we dit keer het dorp maar eens in. Ik ben aan een nieuwe bril toe….jawel bij Hans Anders van…”Die man kan zo ook nooit rich worden”! Het wordt een groene…..
Bij De Kamer drinken we gezellig een cappucino. Je krijgt er daar een klein glaasje water bij èn een chocoladecupje met slagroom. Echt verwennerij. Dan gaan we tevreden weer op huis aan.
“Wat doe je nou”, roep ik als Wim vanaf de parkeerplaats rechts- i.p.v. linksaf gaat! “O…daar heb ik gewoon zin in”, zegt hij dan. Even later stopt hij bij Brüning, onze vaste rijwielzaak. Dan heb ik hem door.
Wim legt in de winkel uit wat de bedoeling is: een makkelijk lopende fiets met véééél versnellingen! Wanneer de man van de knieproblemen hoort zegt hij:“Waarom neem je geen elektrische fiets? Daar zul je veel plezier aan beleven. Je trapt wel gewoon…dus de beweging is er wel. Maar je hoeft niet veel kracht meer te zetten”.
Ik zie opeens visioenen voor me van tante Gerritje op haar elektrische fiets die iedereen inhaalde. Ze hield van fietsen en heeft dat tot op hoge leeftijd volgehouden. Toen ze 8o werd hebben we haar met elkaar nog een extra accu voor zo’n fiets gegeven. Toen ze eens mensen voorbij fietste die veel jonger waren, zeiden die tegen elkaar: ”Mo’j dat es zeen. Kiek Gerritje toch es jagen”!
“Probeer hem gewoon eens…”, zei de verkoper. Ja………. En toen was ik helemaal verkocht! Ideaal! Je fietst inderdaad zelf maar het gaat zóveel gemakkelijker. En hij is net zo licht als een gewone fiets. Zo krijg ik er weer zin in. Ik zag er de laatste tijd gewoon tegen op om hier vandaan naar het dorp te fietsen. Maar zo…. zie ik het weer helemaal zitten.