Wil je de deur uitgaan, pak je de tas, kijk of de portemonnee er in zit… want wat is een mens zonder een portemonnee. Zit die laatste er niet in. Ken je dat? Dan is het piekeren waar je hem het laatst gebruikt hebt of in elk geval gezien. Ik wist dat ik hem gisteren nog gezien had, maar waar was dat ook al weer. In elk geval heb ik geen boodschappen na die tijd gedaan.
En dan ineens… een flits… ik weet het weer. Ik had N.B. net de tas met verfpotten en kwasten doekjes en voorbeelden naar mijn keetje gebracht. Daar zat ie in want als ik naar de schildermorgen ga bij Ellen wil ik niet twee tassen mee moeten slepen en doe ik de portemonnee bij de verftas in.
Gauw even de lammeren de fles geven samen met Dineke en dan lopen we langs het keetje en pak ik daarna die portemonnee wel. Daarna gaan we even onze blik verruimen bij onze gezamenlijke liefde Het Goed.
Erg leuk bijgepraat al kijkend langs de boeken, de kopjes en potjes in allerlei kleuren en natuurlijk in het café bij een kop thee. Met de belofte dat ik gauw haar een tegenbezoek ga brengen in Coevorden gaat Dineke weer.
Aan het begin van de avond is het weer lammerentijd. Ik wil de melk aanmaken en zie de flesjes niet. Waar kan ik die nou weer gelaten hebben. Waar heb ik gelopen met die flesjes na de voeding. Dan weet ik het weer. Naar het keetje voor die portemonnee. Ja hoor…nog maar eens op en neer. Ja opa Bijenhof… ik weet het: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken.
