28-10 2012. De Amerikaanse eiken bij de wei zijn prachtig in de herfst.
Het begint tijd te worden om het eikenblad dat in en bij de wei ligt op te ruimen. Eikenblad verteert niet. Eerder deed Robin dat nog wel eens in november met de zitmaaier want die zuigt ook wel bladeren op. Maar die is druk met huiswerk, vrienden en zijn bijbaantje als vakkenvuller bij de Jumbo.
Maar nu liggen er toch hele ‘fotsen’ van bladeren vastgeplakt in het gras. Ik ken er geen beter Nederlands woord voor. Fotsen geeft het precies aan zoals het is. Eronder begint het gras al dood te gaan. Ik neem meteen de border achter maar mee. Telkens niet langer dan een uur. Dan vind ik dat ik even koffie verdiend heb en ga dan met de beentjes languit om bij te komen en, als het de tijd is, naar Escape to the Country te kijken bij BBC1. Intussen heb ik al heel wat bulten blad liggen. ‘A’j tied hebt mag ie vanmiddag dee bulten wel efkes wegwerken’, stelde ik Wim gistermiddag voor. ‘A’j elke dag twee kruuwagens vol wegsjouwd is et an ’t ende van de wekke veur mekare’. Intussen ging ik voor mijn wekelijkse bezoekje naar buurvrouw Wielens, die zaterdag 89 jaar hoopt te worden.
Als ik terugkom is Wim al met het eten bezig en zie met een half oog geen bulten blad meer. Ik vraag hem: ’Wol ’t een betjen met dat blad en de kruuwagen? Kon ie ’t redden met de enkel?’ Ik had het kunnen weten. Alles weg, allemaal naar buiten het erf gebracht op de takkenwal.