Van links naar rechts: [i]Derk Harmsen van Hietveld, Henk Besselink, Jan Besselink, Hendrik Willems, iets zichtbaat Hendrik Besselink, Antoon Korenblik, Gerrit Momberg, Derk Lettink, Henk Eggink, Henkie Bretveld, Gerrit Aalderink, Derkje Gotink- Ruesink (met koffiekan), Derk Lenselink met Emmie Gotink, Jan Gotink, Evert Jan Gotink en Dick Gotink.[/i]
Linde had veel zandwegen. En volgens meneer van de Wall Bake moest dat vooral zo blijven. Die wilde zo weinig mogelijk verstoring door mensen van buiten. Ik heb al eens verteld hoe hij pa als een hond van de stoep bij kasteel de Kieftskamp weg had gejaagd toen die om een bijdrage kwam vragen om het eerste stuk vanaf de Lindeseweg tot aan Nijenhuis, later Roeterdink, van een laag puin te voorzien. Zo voelde pa dat tenminste. Het was daar altijd een modderpoel. Het voelde goed toen hij een paar dagen later meneer met z’n paardje met de vier witte beentjes de modder in zag gaan toen ze elkaar tegenkwamen op het smalle stukje fietspad dat nog te berijden was. “Door heur iej”, had pa gezegd toen meneer eigenlijk verwachtte dat pa voor hem de modder in zou gaan. En meneer ging. Een dag later was hij ƒ100 komen brengen. Dat wel.
In de 60er jaren kwam de mechanisatie goed op gang overal en de zandwegen in Linde waren niet bestand tegen dit verkeer met tractoren, opraapwagens en combines. De wegen werden zo slecht dat er bij gevaar geen snelle hulp geboden kon worden. Maar de plannen voor verharding verliepen zo traag en het werd zo duur dat het plan ontstond om samen als aanwonenden met hulp van vrienden en buurt een puinverharding aan te leggen.
De deklaag werd door de gemeente aangebracht. Zo is de Zomervreugdweg verhard en wat jaren later in 1969 de Maalderinkweg op dezelfde manier. Er staat een foto in [i]Linde in de Draaimölle[/i] die gemaakt is toen de Maalderinkweg verhard werd. Er wordt net koffie gedronken voor boerderij Nieuw Abbink van de familie Gotink- Ruesink..
Wanneer ik straks vanaf de camping het ‘rondje Boomgaard’ ga lopen, zoals dat heet, zal ik op deze plek nog even denken aan al die zweetdruppels die deze weg gekost heeft.