‘Well…’, zo begon ome Herman altijd zijn verhaal. Hij had altijd veel te vertellen over hoe het hem vergaan was in zijn leven. Vooral in zijn latere leven is hij vaak in Nederland op bezoek geweest en ik heb het gewaardeerd dat hij ons zowel in Hengelo als in Emmen meerdere keren opgezocht heeft. Hij sprak nog goed Nederlands voor iemand die al vanaf zijn 21e in de USA woonde. Ook het Achterhoeks is hij altijd blijven spreken als hij hier was. Hij vertelde graag over zijn vee, zijn hond en over wat zijn land opbracht.
Hij genoot ervan wanneer er bezoek uit Nederland overkwam. En dat zijn er heel wat geweest. Ook Nettie was geliefd bij iedereen. Ook mama was een echte fan van haar. ‘Zee steet ’s mergens vrog op um brood te bakken’, zei ze.
Leuk is het dat ook Amanda het boek Brieven uit Barchem zelf wil hebben al spreekt ze zelf geen Nederlands. Foto’s zeggen ook al veel en de brief van Herman aan Hanna die er in staat heb ik voor haar moeder Charlotte vertaald.
Charlotte vroeg me om meer brieven van Herman. Ik heb geen idee of er meer bewaard zijn gebleven. Ik weet dat ze van het ene gezin naar het andere gingen. Zijn ze er nog? Dan hoor ik het graag. Joop, Erna, weten jullie hier iets van?
Amanda is ook met de familiegeschiedenis bezig en vroeg of er nog foto’s zijn van opa of Herman onder de koe. Ik heb geen idee. Heeft iemand daar nog iets van om haar te sturen? Ik hoor het graag.
