De creaties van onze Belgische vriendin.
‘Whaaat..? Gaan jullie alweer weg? Laat me eens raden…. Duitsland’. Ik heb Gerhard aan de lijn en vertel dat we een lang weekend met Rick op pad gaan. Tja… wat je belooft moet je ook doen, leerden we al van onze opa en opoe.
Onze Belgische vriendin is wat moeilijk ter been en reist niet meer. Een jaar of zeven geleden ontmoetten we haar op onze weg naar Normandië, ook met Rick. Onze eerste stop was in Veurne en daar dronken we voor het eerst samen een kopje koffie op een terrasje. Ze nam ons later mee naar haar dorp Koekelare met een speciaal museum: Het Museum van de Fransmans. Zo werden de mannen genoemd die ’s zomers seizoenwerk deden in Frankrijk. Echt een bijzondere plek.
Later liet ze ons Brugge zien, wat meer buiten de gebaande paden. Zij wist er de weg want haar grootouders woonden er. Een paar jaar geleden koppelden we een bezoek aan het Flanders Museum in Ieper vast aan het bezoek aan haar en vorig jaar waren we er nog met de caravan aan de kust om de dag er op samen met haar mosselen te gaan eten in Nieuwpoort. En we besloten bij het afscheid dat we dit jaar opnieuw haar kant op komen.
Dit keer hebben we een hotel aan zee besproken en eten we de mosselen bij haar thuis en Wim gaat zijn favoriete recept van de mosterdsoep maken. En altijd is er genoeg gesprekstof. De dag er op gaan we opnieuw naar Ieper, logeren met z’n drieën in Hotel ’t Zweerd aan de Markt, vlakbij het museum èn dichtbij de Meenenpoort waar nog steeds elke dag om 8 uur ’s avonds de Last Post gespeeld wordt. Ik ben heel benieuwd wat Rick er van vindt.