Sophie met haar grote zus Hermien.
De grote dag is aangebroken. ‘Ie mag met Sophietje mee naor schole’, had mama gezegd. De aankomende eerste klassertjes mogen een dagje proefdraaien en ik mag dus met Sophietje mee, Sophietje Brinkerhof. Die is al groot, ze zit al in de vijfde klas. ‘Gerke geet ok met Sophietje mee’, zei mama er achteraan. Gerke en ik zijn al naar de kleuterschool geweest of ‘de bewaarschole’ zoals opa Bijenhof dat altijd noemde. Maar voor we die eerste dag naar de grote school gaan, fietsen mama, Diny en ik op een zondagmiddag naar Sophietje en haar ouders. Die wonen ook op een boerderij. Mama heeft onze mooiste jurkjes klaargelegd. Ik een roze jurk met fladdertjes en Diny een mooie gele. Die waren vanuit Amerika opgestuurd. Ome Herman en tante Nettie stuurden na de oorlog regelmatig kinderkleding naar de familie en daar waren we heel blij mee. Bij Sophietje Brinkerhof aangekomen gaan we meteen op onderzoek, veel ruimte is er op de boerderij. We gaan ook even onder een loods kijken en ineens…. Tja… hoe dat nou kan…. zit er allemaal zwart op mijn jurk. We gingen meteen weer op huis aan want de wagensmeer moet meteen aangepakt.
En nu gaat het dan gebeuren. Gerke en ik mogen de hele dag dicht bij Sophietje zitten. De meester kan mooi vertellen, ze zingen dan nog en daarna gaat Sophietje rekenen, hele moeilijke sommen. Maar Gerke en ik mogen tekenen. In het speelkwartier zie ik meer kinderen die bij ons op de kleuterschool waren, in iedere klas wel een paar. Ik ben blij dat ik bij Sophietje mag. Sophietje komt wel eens bij haar grote zus, onze buurvrouw Hermien. Daar is pas een baby’tje geboren. Diny en ik mochten al eens kijken hoe het kleine jongetje in badje ging, heel lief.
Dit wordt het begin van een hele lange schoolperiode.