Hetty Site

Wi-j praot zo weer wieter…

‘He’j mekare een tied niet ezeen… wi’j praot zo weer wieter waor a’w ebleven bunt’, zei Riet. Het gaf steeds een warm gevoel om elkaar weer te zien. Vanuit Raalte kwamen ze onze kant weer eens op. Onze vriendschap die ooit begon in Nieuw Zeeland heeft altijd stand gehouden. Samen met nog 14 andere stellen doorkruisten we met campers het Noorder- en Zuider eiland van Nieuw Zeeland. We hadden al snel door dat we behalve de streektaal veel meer interesses gemeen hadden. Sinds 2007 kwamen we elk jaar op Camping De Boomgaard. Van daaruit fietsten we door de mooie Achterhoekse omgeving. Onze familie is een beetje hun familie geworden.
Die middag brachten we uren door aan de ronde tafel in de achterkamer. Ben was gefascineerd door het spelletje met ‘golfstokjes’, ik weet er geen ander woord voor want ik golf niet. We kregen het ooit mee in onze goodie bag van Curtis en Berdena uit Minneapolis en sindsdien staat het bij ons op tafel. Ben wil het namaken. Hun zoon golft en kan vast wel aan de stokjes komen.
We maakten nieuwe plannen. Een workshop natuur en schilderen in Bergen was er één van. Dat gold voor Riet en mij natuurlijk. De mannen zouden zich in die tussentijd vast wel vermaken want natuurlijk gaan we dan met caravan en camper die kant op.
‘Of hebben jullie ook zin in het Pauperparadijs, de musical’, vroeg ik Riet ‘s morgen aan de telefoon. ‘Laote wi’j et d’r maor van nemmen, zolange as ’t kan’, vond Riet. Inderdaad gingen we twee dagen voor Bergen eerst samen naar Veenhuizen om de musical te zien en te beleven, voorafgegaan door een pauperdiner. Daar stelde ik me minder van voor, maar voor de beleving is dat vast een goed idee.
Wat zo bijzonder is aan dit bezoekje? Het is dan 31 januari 2017 en Mark is nog onder ons. Hij kwam hier vaak en ook die keer zat hij zoals meestal even met de honden te spelen. Hier zie je Storm zelfs bij hem op schoot zitten.
De week na zijn overlijden op 6 maart kwamen Ben en Riet linea recta vanuit Frankrijk terug en bezochten ons meteen. De plannen voor het Pauperparadijs en Bergen bleven ongewijzigd.
Ook zij zijn niet meer onder ons, maar zitten voorgoed in ons hart.