Je hebt mensen en mensen. Je hebt mensen met een groot hart… en ook mensen met géén hart. Ik ken gelukkig meer van het eerste soort. Eén ervan is Gera, ons nichtje dat bijna 25 jaar geleden naar Canada emigreerde met haar Fred en daar een gezin en een goed bestaan opbouwden. Drie keer waren we er al, twee keer samen met Henry en Tony en brachten de hele zomervakantie daar door. Ook Rick is er al heel wat keren geweest en voelde zich thuis. Alles kon. Als je honger had was dat je eigen schuld want de koelkast stond er ook voor jou. ’s Morgens was er een gezamenlijk ontbijt en ’s avonds de warme maaltijd. We genoten van hun gezin dat intussen al aan het uitvliegen is. Het bijzondere aan Gera is dat ook alle dieren er welkom zijn. Is er een hond van een knecht die niet goed meer thuis kan zijn? Bij hen is hij welkom. Het bleek een zij die ook na een week of wat onverwacht de familie verraste met puppies. Allemaal geen probleem. Hun eerste hondje was Face. Ik meen dat die nog gered is door een dierenarts na een grote verwonding. Face emigreerde mee naar Canada en was de lieveling van beiden. Gera had er een speciale band mee. Later kregen ze honden die altijd buiten waren en weer eens eentje die binnen kon. Nadat we in 2010 met Ben en Niesje daar de puppies van de hond van hun knecht nog bewonderd hadden, bleek er iets later weer een hond liefdevol opgenomen te zijn. Daar bleek Gera dezelfde band mee te hebben als met hun eerste hondje Face. Die bleek nu overleden te zijn Gera meldde het op Facebook en wat een medeleven kreeg ze. ‘Wie goed doet goed ontmoet.’
Gera meldde: [i]We will miss you buddy you were one of a kind and every ones friend, I am glad you found our place a couple of years ago and made it your home……..[/i]
Boven aan de muur hangt nog Snowball die ik eens voor haar schilderde en door Rick meegenomen werd op één van zijn vakantiereizen naar Fred en Gera.