Hè… Wieke? Ik zag deze titel even geleden boven de wekelijkse column van Daniel Lohues staan. Hij schrijft zo recht vanuit zijn hart, niks geen gekunstelds aan.
Ik had op de FB pagina van Wieke Biesheuvel gelezen over de honden uit de buurt op de compound bij hen in Zambia die zo’n plezier hebben als ze bij elkaar zijn. Zij kan zo mooi beschrijven wat er om haar heen gebeurt en velen ondersteunen haar bij kortlopende projecten zoals waterbronnen en huisjes voor mensen in nood of een varken voor een vrouw die ze hiermee in haar onderhoud helpt voorzien. Intussen werkte Wiekes man als arts in het plaatselijke ziekenhuis.
Daniel schrijft meer vanuit zijn binnenste, zijn ziel. Heel even dacht ik dat hij ook Wieke gevolgd had, vanwege de titel. Maar nee, hij stond te peinzen aan de wieke dichtbij zijn huis. Als je het vertaalt zou je wijk moeten zeggen, zegt hij. Maar een wijk is in onze beleving toch een woonwijk. Hij had het over heimwee of Fernweh zoals de Duitsers dat noemen. Fernweh is verlangen naar plaatsen ver weg waar je iets mee hebt. Daniel heeft dat bv naar een bepaalde plek in Montana waar het heel stil is of naar een Concertzaal in Chicago waar je zo prachtig naar muziek kunt luisteren. Maar ook bekent hij dat hij op momenten weer terugverlangt naar ‘de wieke’ zo dicht bij zijn huis op Erica. Zo zeggen ze dat hier, je woont ‘op Erica’. In Emmer Compas spreken ze al ‘Kanaols’ en heb je mooie wonings. Daniel heeft zelfs een cd genoemd naar zo’n eigen uitdrukking: ‘Hier kom ik weg’. Heeft wel wat vind ik……. Zelfs FC Emmen gebruikt deze kreet.
Foto: Dit plekje aan de Dode Zee zou ik graag nog eens willen zien. ook een beetje Fernweh… In de verte zie je Jordanië