Zeg nou zelf… zoiets ga je toch niet weghalen?
Ik kan het niet laten. Wanneer er een plantje opkomt tussen de tegels die me bekend voorkomt wil ik eerst weten wat het is voor ik beslis of het weg moet. Er is zoveel wat een ander onkruid noemt dat ik de moeite waard vind om te laten staan. En er is best veel wat aardig is. Het nadeel is dat het meestal soorten zijn die zich erg uitzaaien zoals het Robertskruid en Springbalsemien. En natuurlijk blijft er ook hier en daar een groepje brandnetels staan. Ik heb er al een paar keer een stamppotje mee gemaakt. Het smaakt net als spinazie en schijnt erg gezond te zijn. Susan heeft er al brandnetelzalf van gemaakt en we hebben altijd een potje bij ons als we op pad zijn. Het helpt tegen…. brandnetelprikken en muggenbeten en ook andere gevoeligheden van de huid. Wist je trouwens dat er in de buurt van brandnetels ook altijd hondsdraf of weegbree te vinden is. Wanneer je de brandplekjes inwrijft met de gekneusde blaadjes gaat de brand er gegarandeerd uit.
Onze notenboom die nog klein was toen we hier 16 jaar geleden kwamen wonen is nu uitgegroeid tot een flinke boom met een mooi bladerdak. Ons terras heeft bijna geen parasol meer nodig en de muggen blijven daar weg. Was wel lekker toen het zo heet was in juli.
Maar ja zo langzamerhand groeit zo’n tuin je op deze manier van tuinieren wel uit de hand. Och… laat ik er maar niet van wakker liggen. Gerald , onze tuinadviseur, moet maar weer eens een dagje komen.
Heel soms denk ik even aan Romke van der Kaa die een paar leuke tuinboeken heeft geschreven zoals [i]Buiten de Perken [/i]en [i]Tuinieren gaat niet over rozen[/i]. Hij stelde zich voor wanneer hij met pensioen is dat hij dan zijn tuin helemaal met een grasmengsel met wilde bloemen gaat inzaaien en er dan midden in gaat zitten. Altijd beter dan alleen een balkonnetje, vindt hij!