Wim zegt vaak dat hij niet zoveel meer weet uit zijn jeugd. Dat in tegenstelling tot zijn jongste broer Ben. Die kon met verve vertellen en uitbeelden hoe ze de buurt onveilig maakten in het stadje. Er was nog weinig verkeer en reed hij als een wildeman met zijn step rond, soms zomaar een buurvrouw van de benen die prompt haar melkflessen liet vallen.
Maar soms komt er bij Wim ineens een herinnering boven water. Zo waren ze met een groepje jongens bij een boer appeltjes aan het plukken, jatten kun je het ook noemen. Ze werden betrapt door de boer en zagen hun uitweg verspert door de boer zelf die op hen af kwam. Wim was altijd al van het helpen en ging met zijn hele gewicht op het gaas liggen zodat de groep op die manier over dat gaas weg kon komen. En toen was de boer er. Toch zag hij kans om langs die boer via de ingang te ontsnappen. Of die keer dat hij de bal van Ale van Meussie de verkeerde kant op trapte en ze hem door heel Hattem nazat. Ale was niet mis…. Of die keer dat ze ook weer snel weg moesten wezen. Broer Piet, de neven Gerrit, Jan en ook Wilhelm waren erbij en konden toen ze gesnapt werden net over de sloot wegkomen. Alleen Wilhelm redde het net niet en kwam midden in de sloot terecht. Toen zal tante Marie wel wat opgenoemd hebben. Wilhelm was de jongste van de 5 van Jan en Marie. Hij woonde de laatste jaren met Elena op Cebu in de Filippijnen. Hij liet zich een huisje bouwen wat hogerop op het eiland en maakte graag muziek met anderen. Jammen noemden ze dat. Ik denk dat hij in 2013 voor het laatst hier was met zijn broer Gerrit en hebben we samen karbonades gegeten in navolging van de karbonades die tante Marie zaterdags klaar maakte voor de jongens die aan kwamen lopen. Wim heeft er vaak een karbonaadje mee gegeten. Geweldig mens was dat! Het was ome Jan een doorn in het oog. En als hij er iets van zei was het klassieke antwoord van tante Marie:’Zolange as ie an de aoverkante dure sigaren haalt, kriegt de jongens van mien zaoterdags karbonade. Wilhelm overleed vrij onverwacht afgelopen week en wordt op Cebu begraven. Hij werd 77 jaar. Ik herinner me hem als een spontane en sociale jongen waar je altijd mee kon lachen… Hij was een echte levensgenieter…
Foto: Reünie van de neven en nichten van der Kolk in 2013. Wilhelm, met rode das, links naast zijn broer Gerrit achteraan voor de deur.