Wat een luxe op zondag, de weg naar Zwolle en terug bijna zonder vrachtauto’s.
Ja ja, het was vroeg vanochtend. Om 10 uur begon de kerkdienst in het Isala en de beddenrijders reden af en aan met de patiënten. Bij de centrale hal hoorde je het zingen van het koor al want het deel op de 2e verdieping dat als kerkzaal gebruikt wordt is aan beide kanten open zodat je de muziek goed kunt horen in het voorbijgaan. Wim kwam nog heel relaxed met bed en al er naar toe. Hier in het Isala hebben ze een eigen koor, het Isala Cantat. Goed georganiseerd allemaal en na de dienst werden we weer snel naar de afdeling gebracht want er was bezoek in aantocht.
Ben en Diny kwamen naar het Isala bij Wim op bezoek. Ze hadden al gauw door dat hij er goed uitzag en aan de aanwijzingen die hij begon te geven wist je dat hij wat dat betreft weer de oude is.
Van de verpleging moeten we bedenken of er straks hulp nodig is wanneer hij weer thuis is. Gaan we morgen bekijken, maar als hij zo vooruitgaat met in en uit bed en lopend met loopkruk naar de wc denk ik dat we het thuis wel redden samen. Het huis is immers het laatste jaar al aangepast: inloopdouche, douchekruk, toiletverhoger… Het lopen zonder druk op zijn linkerbeen moet hij toch zelf doen en dat gaat ook al goed.
Morgen is de orthopeed van Overvest weer in Zwolle en ik ben benieuwd wat die er van vindt. De rest is tevreden, chirurg, fysio, verpleging.
Het eind is in zicht. Morgen mag ik wat eerder komen i.v.m. het vroeg donker worden. Ik hoop dat ik dan kan melden wanneer we hem op kunnen halen.
