Het is al even geleden dat we helemaal vooraan in de kerk zaten. Volle bak was het die keer. Het zal kort na de fusie van Voorhof en de Schepershof geweest zijn en we stonden op het punt om op vakantie te gaan.
Ja, het begon op te schieten. ”Zijn jullie nog niet weg?”, vroegen ze na de kerkdienst die morgen. Ze hadden ons al gemist na al onze weekend escapades de afgelopen maand. Tja… we waren al met pensioen en gingen er vaak even op uit. We zaten die morgen nekloge. De kerk zat tjokvol en toch was er maar één kind voor de kindernevendienst. Volgens dominee Hans Bijleveld moesten we daar dubbel blij mee zijn.
Er was bovendien Avondmaal, een lopende viering voor wie dat iets zegt. Dat betekent dat je voor een stukje brood en een slokje wijn in lange rijen bij de dominee en ouderlingen en diakenen langs loopt.
Wij zaten al weer snel. En wat je dan allemaal langs ziet schuifelen!! Hééle dikke, maar ook hele breekbare dunne oude dametjes. Jongeren volgens de laatste mode gekleed, iets ouderen ook keurig…zo bij Niezingh Heyes uit de winkel gestapt. Ook ouderen met het uiterlijk van: ik trek aan wat nog op de stoel ligt. En dan die schoenen. Het viel me op dat er mannen bij waren met hele hippe schoenen met streepjes, keurige zwarte type trouwschoenen, stevige stappers en ook geitenwollen sokken in sandalen. En weinig stropdassen!
Ja zo vooraan zie je alles.
Toch was iedereen zo te zien erg betrokken bij het vieren van het Avondmaal.
Er was ook zoals altijd een collecte. Wim zat aan ’t eind van de inzameling met twee kerkzakken op schoot, voordat de diaken ze kwam ophalen. Ik keek er naar en schoot in de lach. Ik moest ineens aan Lenie denken, Niesjes zus. Toen die als kind ook iets in de collectezak mocht doen,….begon ze er na die tijd in te grabbelen. “Niet doen, Lenie!!!…”, werd er natuurlijk al gauw ingegrepen. Maar Lenie wilde haar wisselgeld. “Ik heb er een kwartje ingedaan en nu wil ik een dubbeltje terug”, was haar reactie.