Eva met de potloodstandaard.
"Oma …kijk eens”, en ze houdt me een stuk boomstam voor. “Daar wil ik mee knutselen….kijk maar”! En Eva houdt me een knutselpagina voor uit een kindertijdschrift.
Afgelopen woensdagmiddag waren wij weer aan de beurt om de honneurs waar te nemen. Het houtblok moet nog schuin afgezaagd en voorzien worden van gaten waar je dan potloden in kunt steken. Leuk idee! Maar de kettingzaag ligt nog bij Mark net als al onze trapjes. Dus Wim hanteert de handzaag.
Ik moet ook nog maar even wachten met het schoonmaken van het gewei dat boven de deur van de kota hangt. De werkzaamheden aan de Schaapstreek beginnen nu op te schieten. Dan komen al die handige hulpmiddelen weer deze kant op.
Maar het is gelukt. Onder toeziend oog van Eva en Robin heeft Wim het kunstwerk voorzien van gaten. Klaar!
Met Robin zou ik gaan oefenen hoe je het best een verhaaltje kunt schrijven, maar er moet eerst nog “Topo”geoefend worden. Alle plaatsen, rivieren, kanalen enz van Noord Nederland moeten nog geoefend. We bedenken van allerlei ezelsbruggetjes en Robin heeft er plezier in. Aan het eind mag hij mij ook overhoren en dat vindt hij echt leuk!
Dan is het tijd om met Wim aan de slag te gaan met de overkapping voor de houtopslag. Robin vindt het altijd geweldig om lekker buiten mee te helpen.
Eva staat ondertussen verlekkerd naar de pony’s te kijken. Maar het is veel te nat in de wei. Het blijft bij het voeren van Amber en Sara. “Wat doen jullie met die achterste wei waar niks loopt”, vraagt ze. Ze heeft er al een tijdje peinzend naar staan kijken. Ik weet het al wel waarom. Ze zou daar wel een eigen paard in willen hebben. Een paard!!! Ik denk aan Vurose en aan Storm van Ben en Diny. Nee… geen paard voor mij, ook niet omdat Eva het zo lief bedenkt. Ik denk aan mijn verzwikte voet toen ik ooit in een stijgbeugel bleef hangen! Nee… met Shetlanders hebben we onze handen al vol.
Ooit vroeg iemand in zo’n ruitersportshop me waarvoor we de pony’s hadden:”Doe je er wat mee…of is het meer voor het aankleden van de wei”? Ja we doen er van alles mee…we voeren, we kletsen er mee, we verzorgen ze en straks mag Hector een poosje bij de dames in de wei. “Zo met de langste dag”, zegt Geesje en die kan het weten.
Wie weet…misschien hebben we dan volgend jaar mei wel een paar veulentjes!