‘Zeikweer’, was het eerste wat haar man zei toen hij beneden kwam en naar buiten keek. Susan komt deze morgen niet want ze moet eerst zien dat ze haar oor weer open krijgt met warme olie. Anders wordt het uitspuiten. Dat is af en toe geen overbodige luxe.
Ons Dirkie stond me onder aan de trap op te wachten naast Storm. Storm moet geknuffeld en Dirk wil een aai aan zijn staart. Als ze dan hun eten in de bak hebben en even geproefd willen ze graag naar buiten. Maar toen ik weer binnenkwam na het voeren van de haan en de krant had opgehaald waren ze beiden al weer binnen. Als ze konden praten hadden ze het ook vast gezegd: Zeikweer. Toch wilde Dirk even later opnieuw naar buiten, die drang heeft hij nu eenmaal. De vrijheid lonkt.
Ook dit keer was het niet voor heel lang. We zaten nog achter de krant toen we ons Dirkie rechtop tegen het achterraam zagen staan terwijl hij met beide voorpoten tegen het raam timmerde. Dat zei genoeg. Onze Dirk weet ons alles aan het verstand te peuteren. Ik liet hem maar gauw binnen. Hij heeft nu eieren voor zijn geld gekozen en ligt op zijn zachte kleedje op zijn favoriete stoel helemaal in de hoek met boeken en laptop. Zo te zien neemt hij een vrije dag.
Doen wij ook. Ik heb Wim warempel aan een potje Master Mind gekregen. Ik moet niet te veel aandringen want dat werkt niet. Ik ga ook het dambord nog eens klaarzetten. Wie weet…?
