Rick vond het nu tijd om de bulten blad die hij al eerder verzamelde op te ruimen. Wat hij in een half uur doet doe ik een hele middag over en dan ben ik kapot. Alleen de aardappelgreep heeft het opgegeven. De steel is gebroken en met een beetje hulp van Gerhard wordt die er uit gehaald. Nu ligt ie te wachten tot we een nieuwe steel gehaald hebben.
Altijd een gezellig als die twee op zaterdagmiddag aan komen waaien. Gerhard kiest wel precies de tijd uit dat FC Emmen moet voetballen en samen met Wim genieten ze ervan. Vooral als ze winnen heerst er tevreden gemompel.
We eten pannenkoeken. Vroeger toen hij hier bij ons woonde bakte Rick ze elke zaterdag. Nu nooit meer, zegt hij. Ze gaan er goed in bij ons alle drie.
Als ik hem vraag of hij zijn bed alweer een keer heeft verschoond, kijkt hij me slim aan. Ik ben steeds geneigd om me met hem te bemoeien en tot op zekere hoogte mag dat van hem. Maandag komt Anja poetsen en ik ben al een tijdje niet bij hem geweest. Als ik er ben doe in zijn bed en kijk naar de was die boven te drogen hangt.
Ik begin moeite te krijgen met die trappen voor ik bij hem ben. Dus nu vraag ik zo tussen neus en lippen of hij zijn bed al gedaan heeft. Dat houdt hij geheim. Met een Doe ik wel, houdt hij de boot af.
Zou handig zijn als hij daar vaste tijden voor heeft want dat werkt goed bij Rick. Hoef ik me ook nergens meer mee te bemoeien.
Hij is nu ook gewend aan afwisseling in zijn eetpatroon. De Boni heeft prima maaltijden, hij houdt van de Hollandse pot, maar ook van nasi. Toen ik gisteren ook nog vroeg of hij voor het douchen vaste tijden heeft, was de boot even aan en keek de andere kant op. Als hij hier komt ziet hij er keurig uit, dus ik ben gewaarschuwd: Niet te veel bemoeienis!
Zal ik vanmiddag toch nog even bellen?
Zie je wel, ik leer het niet af!
