Natuurlijk kon ik het niet laten. Tegen 3 uur belde ik Rick. Och even over koetjes en kalfjes, hij vertelde over de keten van de Emco die hij vanuit zijn grote raam in de gaten kan houden en die ene keet van een ander bedrijf die het raam op een kier heeft.
En ik over het blad dat hij zo fijn heeft weggewerkt. Dan waag ik het er op: het bed verschonen.
En dan komt het: ‘Is allang gebeurd’ en ‘de wasmachine draait al’.
En verder vindt hij dat ik genoeg aan mijn eigen bed heb… en de rest.
Ik vroeg of hij gisteren op de fiets geen last had gehad van ons glibberig stukje Schoolpad. Wij hebben zelf de gemeente al eens gebeld en Anja heeft er een mail aan gewaagd. Als ik er fiets is het een naar geglibber, maar heb het tot nu toe in de benen gehouden. Wim moet er ook niet omkieperen met de scootmobiel want dan komt hij niet meer overeind en kan hij om hulp gaan bellen. Rick zag het allemaal voor zich en raadde aan om er een toneelstukje van te maken naar de gemeente toe. Dat helpt!
Nu zetten we ons maar weer voor de schaatswedstrijden en leven mee met Jorien ter Mors die het echte vuur verloren is. Kennen we allemaal ook wel eens
