Zo ging het bij ons thuis…

De eerste keer dat Wim bij ons sliep zaten we zoals gewoonlijk allemaal om half acht aan het ontbijt met pannenkoeken en wachtten op pa en op Wim.. “Waor is Wim?”, vroeg mama. “In bedde, denk ik” zei ik. “Haal ‘em mor gauw op, papa kump d’r zo an”. Ik naar boven…….: “Wim Wi i i i m, kom d’r uut!” “Hè….waorumme dan?” “Pa is t er al”. “Nou, en?……..”zei Wim.
Ja, dat waren toen de ongeschreven regels. Wanneer pa van het melken in de keuken kwam zat je gewoon allemaal aan tafel. ‘s Avonds lag de familie om 10 uur plat. Alleen wij bleven nog wat langer op natuurlijk. Eindelijk alleen……… Maar als het 11 uur was werd er boven op de vloer gebonsd…. “Hetty…..gaot jullie ok naor bedde?…. En om half 12 nog eens…”Hetty……..!!” bons bons bons…..!! Toen Diny en Ben verkering hadden bleef opa extra lang op. Dat was een nieuwe tactiek. Ik denk dat mama daar ook de hand in had.
Om half 1 kwam ma er altijd nog even uit, dan ging ze naar de wc. Dan moest je echt wel zorgen dat je in je eigen bedje lag!
’s Morgens om half 6 ging de slaapkamerdeur van pa open èn wham ..met een klap weer dicht. Dan was het bom bom bom bom…11 keer, de trap af. Klabaats…. de volgende deur. Dan bats…de deur naar de keuken, dan het halletje, dan de bijkeuken en dan met een ferme laatste doffe klap de deur naar de deel. Je zou wéten dat hij aan het werk ging! Dan draaide ik me nog lekker een keer om. Ik hoefde niet te melken.
Vaak gingen Wim en ik gezellig een rondje lopen in de buurt. We liepen wel zo dat iedereen kon zien dat je een stel was. “Foi toch”, zei moeder Coba dan later, “Wat mot de buurte d’r wel van denken?!” Kon ons niets schelen………..
Ik heb hem er eigenlijk nooit zo over gehoord, maar het moet voor Wim toch wel iets van een cultuurshock geweest zijn!
Later kregen Annie Lettink en Eef ook dikke verkering, maar die liepen wel “netjes” een eind uit elkaar wanneer ze bij ons over de weg liepen. Zou Tante Jantje van Lettink ze ook de wacht aangezegd hebben? Moet ik Annie toch nog eens vragen!