De eerste bruiloft die ik meemaakte toen we eenmaal op de Boomgaard woonden was die van Looman die met zijn huishoudster Leida trouwde. Hun eerste kind hadden ze al en nu werd er getrouwd. Tegenwoordig wordt er soms pas getrouwd als de kinderen groot zijn of gaan ze voor een samenlevingscontract naar het gemeentehuis. Ik weet nog welke jurkjes Diny en ik aanhadden bij die allereerste bruiloft na die van vader hein met mama.. Al snel daarop maakten we nog twee bruiloften mee. Jantje en Dine, de zussen van Pa’s eerste vrouw Hanna, traden korte tijd na elkaar in het huwelijk en was er weer feest. De Loomans waren geen familie maar woonden op een boerderijtje van Pa op het Zelle waar hij voor de Ruilverkaveling veel van zijn grond had. In het voorjaar brachten we het jongvee erheen. Jazeker, lopend achter de platte wagen met het paard ervoor waar een paar pinken aan vastgebonden waren De rest liep mee terwijl wij als kinderen er achter liepen met een tak in de hand om ze ‘aan te jagen’. Zo heette dat. Jaren later werd het boerderijtje verkocht aan een advocaat uit Amsterdam die er zijn tweede huis van maakte en de Loomans vertrokken naar Vorden. Als pa zag dat de nieuwe bewoner er was en hijzelf op het land was maakten ze vaak een praatje. Zo zagen ze op een keer dat Johan nogal stevig met de tractor reed en de man er een opmerking over maakte. Het enige wat pa erover zei was: ’Als het van hemzelf is wordt dat wel anders.’. Ja, zo gaat dat! We zijn intussen alweer een generatie verder maar nu ik deze foto zie van het boerderijtje van Looman komt dat zomaar weer boven.
Foto: Deze boerderij op het Zelle, ook van vader Hein, werd vroeger bewoond door de fam. Looman en is later verkocht.