Wat kan een beeld of een zin ineens wat oproepen. In het tv programma ‘Droomhuis gezocht’ van gisteravond waarbij in Italië een huis gezocht werd voor een stel 60-ers ging de presentator met de aspirant koper in zo’n Fiat 500 geperst een eindje rijden. Het was geen gezicht. Die autootjes zijn niet geschikt voor ons noorderlingen en zeker niet voor de grote blonde reuzen die zich hier inwrongen. Ze moesten door het open dak kijken om te kunnen rijden. Ik probeerde nog een foto te maken van het komische beeld van die twee maar toen ik het toestel in aanslag had was ‘t autootje al weg.
Het was ergens in de 80-er jaren dat we in Noord Italië liepen tijdens een rondreis met caravan en een stel jonge Italiaantjes plotseling stopte met hun Fiatje 500, de jongeman drukte mij hun fototoestel in de hand met de vraag of ik een foto van hen wilde maken. Ik verstond hem niet maar begreep hem. Hij tilde zijn vriendin stralend op en nam haar in de armen en ging er voor staan. Ik klikte. Hij pakte zijn toestel weer en met een ‘Grazia signora’ zaten ze al weer in hun rugzakje en waren verdwenen. Zìj pasten er precies in. Ik wil ook eigenlijk een klein autootje vanwege het parkeren èn het benzinegebruik, maar een Fiat 500 is voor ons geen optie. Zolang we onze caravan nog hebben moeten we nog een wat stoerder model. Het is niet anders. Maar… ik kan het niet tegenhouden….. Ik zie Wim al zitten met z’n hoofd er bovenuit en ìk strak geperst tussen Wim en de deur…..
