Tot nu toe blijf ik aardig in chronologische volgorde en kom bij het moment dat Gerhard en Judith gaan trouwen. Ze zijn al een aardig tijdje bij elkaar en het gaat er toch van komen. Over alles is goed nagedacht. Samen met moeder Edith gaan we uitgebreid op trouwjurkenjacht. Na een bezoek aan de bruidsmodezaken in Groningen en Haren vinden we in Hoogeveen het model waar Judith weg van is en die haar heel mooi staat . Dan gaan Edith en ik opnieuw op pad, dit keer met de bruidegom. We blijven nu in Emmen en vinden een prachtig pak waarvan hij het jasje later zelfs op een spijkerbroek zou kunnen dragen. Er worden nog een paar danslessen genomen om samen goed uit de voeten te kunnen, want Gerhard was daarvóór nooit te strikken voor deze vorm van vermaak.
Er komt alleen een kink in de kabel doordat Gerhard die laatste zaterdag voor de bewuste dag in oktober 1996 tijdens de voetbalwedstrijd door een tegenspeler zo ongelukkig bewerkt wordt dat hij in het ziekenhuis terecht komt. Hij haalt de krant als pechvogel van het jaar en op zijn geplande trouwdag moet hij onder het mes vanwege een niet goed gezette dubbele beenbreuk. – zie 4 september 2007 weblog 1- Het is nooit meer helemaal goed geworden. Hij zet z’n ene voet net neer als Bas, de toenmalige hond van Ben en Diny, een beetje schuin naar buiten.
Maar toch… op 21 februari 1997 (verjaardag van opa Bijenhof) volgt de prachtige, maar winterse dag. We mogen zelf een paar gasten uitzoeken die we er zelf graag nog extra bij willen hebben. Zo maakt tante Hermien de hele dag met ons mee en ’s avonds Klaas en Sanny en Dick en Anda.
Een klein bandje verzorgt die avond de Hongaarse muziek en warempel… Gerhard kan toch al weer een dansje meedoen.
