Verdriet is iets dat je zomaar overvalt. Meestal ben je er op voorbereid wanneer je over iemand praat die je zo dierbaar was en is. Dan is het mooi om over hem of haar te praten en samen met iemand herinneringen van vroeger op te halen. Dat doet zo goed. Wat hebben we vaak als familie leuke momenten opgehaald aan onze ouders.
Niks mooier dan wanneer iemand zich zomaar even iets leuks herinnert over Mark. Vaak merk ik dat mensen er niet over durven praten omdat ze denken dat je dan oud zeer ophaalt. Het tegendeel is waar, het kost misschien even een traan maar dat is prettige emotie, het is een feit dat hij niet vergeten wordt
Gisteravond kwam ik uit de wei, ik had de lammeren hun fles melk gebracht, de rest geteld en toegesproken. De wollige lammeren kijken me altijd afwachtend aan. De Wensley ooien brutaal blerend: Kom op! Brokjes!
Dan zie ik Queeny bij het hekje staan die me opwacht en even dacht ik Mark naast haar te zien zoals dat vroeger vaak het geval was. Queeny en Mark, ze hoorden bij elkaar. Met een schok realiseerde ik me dat dat natuurlijk niet kon en ook nooit meer zal zien gebeuren.
Dat is verdriet dat je zomaar overvalt.
