Het was leuk bedacht van ons om ze midden in de winter een huwelijksreisje aan te bieden en gegarandeerd zou het een warme bestemming worden. Gerhard reageerde al wat afhoudend, want die zag vliegen nog niet erg zitten. maar voor z’n nieuw verworven ega heeft hij heel veel over en werd het Eilat.
Ik heb achteraf begrepen dat de vliegangst serieus was. Judith vertelde dat hij daar hoog in de lucht steenkoud aanvoelde. Zelf meldde hij achterop deze kaart:
[i]Het vliegen was een aparte belevenis, dit moet je dus zo weinig mogelijk doen.[/i] Ook de luchthaven in Israël stuitte op een probleem want op de koffer stond mijn naam en dat moest volledig uitgelegd worden. Maar ze hebben een weekje zon gehad en met een biertje en een olijfje op een terras was het goed vol te houden met 23º.
Jammer dat hij weer terug moest…. per vliegtuig. Jammer Gera…. Je zult hem in Canada niet zo gauw zien.
Rick staat net achter me en meldt: "Zo is zijn wereld wel heel erg beperkt." Hìj heeft nergens last van. Hìj vindt vliegen juist het mooiste wat er is. Zal hij wel van Wim hebben. Die kan ook zeggen bij het opstijgen:"Kiek daor toch is hoe mooi… Ie-j könt ’t Iesselmeer zo mooi zien". Ik griezel d’r van en zit nu op Anda’s advies het liefst bij het gangpad en lees een zo spannend mogelijk boek terwijl ik Wim z’n arm goed vasthoud. En zijn we eenmaal boven aanbeland beeld ik me in dat het net een busreis is. Tja……. als je iets graag wilt, moet je er wat voor over hebben.
