Voorlopig zal dit de laatste foto zijn als mooie herinnering aan de bezoekjes van Dick en Anda. Onvoorstelbaar dat dit nu verleden tijd is geworden. Toch zal bij veel gebeurtenissen de herinnering aan haar levend blijven. Net of ze in het echt bij ons is. Zoveel moois en een voorbeeld hoe je je leven ten volle kunt leven. Ook niet alles in haar leven ging van een leien dakje maar ze vocht ervoor om er iets van te kunnen maken. En dat deed ze! Ooit zei iemand na het overlijden van mama: ‘Het is niet het belangrijkste hoe lang je leeft, maar hoe je leeft.’ Och als je achterblijft wil je dat niet horen maar er zit wel een kern van waarheid in. Lieve Anda, dank voor wie je voor ons allemaal was……….
