‘Ik kan d’r maor niet afkommen.’
‘Wat… waor kö-j niet afkommen?’
‘Et blif gewoon deurgaon… dat liedje ie wet wel…:
Af en toe gaan pa en moe.. met ons naar de speeltuin toe…’ Het is een oud liedje dat indertijd werd gezongen door een jong meisje.
Wim werd er mee wakker en dat hield hem gisteren de hele dag bezig, het bleef maar door zijn hoofd spoken. ‘Heb je dat misschien gemist vroeger?’, vroeg ik. ‘Dat het zo ineens bij je blijft rondzingen’. Nee, Wim had niks gemist…
Gisteren plaatste buurjongen Frank die ook een vlogger is, een video van hemzelf al zingend. Het was geinig om te zien, hij had het kunstig in elkaar gezet. Zo leer je ook weer nieuwe kanten van onze Frank zien Het is wel goed voor jongeren om in deze tijd met je hobby’s aan de gang te blijven.
Ook even de Kerst Parodie meemaken? Klik op de titel!
Maar nu zit ik er mee. Ik kan het liedje niet meer uit mijn hoofd krijgen inclusief de enthousiast dansende Frank met en zonder mondkap of elandhoorns.
Nou ja… het zal wel een keer rustig worden in mijn hoofd. Och… zolang het bij vlogger Frank blijft valt dat in ons leven nog mee… toch?