‘Ach Wim, pak jij die kleine even voor me?’ De kleinste is nog te jong om met voedingen van twee keer per dag genoeg melk binnen te krijgen. Z’n maag en darmstelsel zijn nog niet gewend aan wat grotere hoeveelheden. Hij is bij zijn eigen moeder flink tekort gekomen. Of dat aan moeder ooi lag of aan het rammetje is niet echt duidelijk, maat in elk geval blijft het nog steeds bij kleinere porties. En ook in de loop van de middag krijgt hij nog de fles.
Daar hebben we het volgende op gevonden…, we nemen die kleine bij de ochtend- en avond voedingen eerst en als hij niet meer op kan na 250ml laten we hem gewoon lopen tot de rest de boel naar binnen gewerkt heeft en daarna kan er bij deze kleine ram weer 100 of 150 ml in.
Maar telkens als ik Wim met dat kleine Schoonebeker lammetje op de arm zie moet ik aan de plaat van de Goede Herder denken die in het bijbelverhaal net zolang zocht tot hij het verloren lammetje teruggevonden had. Op die bekende plaat draagt hij het lam om z’n nek, heeft er waarschijnlijk een afstand mee af moeten leggen. Wim niet, die geeft hem aan over het gaas terwijl de anderen ietwat gefrustreerd toekijken hoe die kleine z’n eerste portie naar binnen werkt.
De grootste lammeren zijn al aan het afbouwen met de melk en dat staat ze nog niet erg aan. Het scheelt dat er ook lammerenbrok in de schuur staat en dat gaat er nu ook al grif in. De tijd van vertroetelen is voorbij, ……..alleen die kleine nog…
