Bij Stork Hengelo heeft Wim veel met inspecteurs van doen. De pijpenbuigerij is zijn werkgebied, een onderdeel van de Ketelmakerij . Eén van die inspecteurs van de T.U.V. is dipl. Ing. Herr Karl Laborenz, een hoffelijke Duitser. Hij weigert pertinent om me Hetty te noemen. Het alternatief wordt Frau Hetty. Nou, vooruit dan maar. Hij bezit in de Hunsrück een “Heisje”, een tot vakantieverblijf opgeknapte jachthut. Hij kan met Wim goed door één deur zal ik maar zeggen en hij biedt ons aan om daar tegen een geringe vergoeding onze 2 weken vakantie door te brengen. Wim ist also ein Techniker, dus die zal zich daar wel redden. Want er is daar één voorziening…… en dat is de waterleiding. Licht is er ook, maar in de vorm van 2 gaslampen met kousjes.Daar mag je niet aankomen,want dan zit er gelijk een gat in en…nieuwe kousjes zijn duur, vertelt onze Hausordnung! De grote gasflessen staan im Keller en als er één leeg is moet die wel even omgewisseld worden en een nieuwe gehaald in Pfalzfeld. Het (af)waswater moet ins Freie hinaus geworfen werden, anders is de put te snel vol. In Het toilet naast de Keller is ook onze douche en het water loopt dan gewoon de berg af. Meestal douchen we maar gewoon op de stoep ervoor. En…. aan ’t eind van ons verblijf wordt er gestofzuigd met behulp van een generator en moet genau bijgehouden worden hoe lang je hem gebruikt hebt i.v.m. het verversen van de olie of zoiets.
Spanning ten top… wanneer we op weg gaan. Het scheelt dat Henk en Anneke ook van de partij zijn met hun NSU-tje. Je moet ze alleen niet kwijtraken onderweg. Door een lekke band raken ze achterop bij Bonn, maar halen ons bij St Goar am Rhein gelukkig weer in. Bij de grote klok rechtsaf de berg op, zó steil…ik heb de schrik nog in de benen. Maar dan bereiken we eindelijk ons doel! Badenhard, dat later door vriend Dick steeds liefkozend ”Badend Hart” wordt genoemd.
Die Schlüssel kunnen we halen bij Frau Brück, een vriendin van Frau Laborenz, en dan neem je toch ook gelijk een paar flessen wijn mee. Haar dochter werkt nl op een Weingut in het Nahetal.
En ….wanneer je dan tenslotte binnenkomt in der Hütte ligt er een BOEK op tafel: Die Hausordnung.
Eén zin kan ik me zo herinneren: An die Polstersachen darf nicht gegessen werden!!
Wat een schone lucht en wat een verscheidenheid aan bloemen overal en wat een uitzicht over het dal. Naast het raam hangt nog een oude verrekijker.
We gebruiken die vaak. ’s Morgens vroeg en in de schemer zie je de herten beneden grazen. En overdag komt er af en toe een boer uit het dorpje Birkheim voor ons in het dal die met koeien voor de wagen klaver van z’n land op komt halen.
Het enige nadeel dat dit plekje kan hebben is het weer! Als het regent houdt dat niet snel weer op.
In het Gästebuch had Heer Tischborn, also ein Inspector, geschreven:
Zehn Tage waren wir am ORT,
Es regnete im einem fort. usw.
