Afgelopen mei woonden we 28 jaar in dit huisje aan het Schoolpad. Rick verhuisde nog een paar jaar met ons mee. Het eerste wat na de eerste week opviel toen de bladeren aan de veldesdoorn voor het huis zich ontvouwden was dat het meteen een stuk donkerder in huis werd. Daar hadden we het volgende op gevonden. Het jaar erop kwam de boomchirurg die met klimijzers aan zijn voeten de boom inklom en die vakkundig stukje bij beetje neerhaalde. Toen wist ik nog niet dat ik veel plezier zou hebben van een aantal plakken hout die ik er aan overhield. Zes jaar later begon ik met schilderen en ook deze plakken hout vormden een uitdaging om te beschilderen. De laatste zelfs met Storm er op die de wacht houdt voor het hek en Storm er achter.
Het volgende was het bezoekje van een collega van Wim met zijn vrouw die ons plekjein alle talen bezong, zo geweldig vond hij het. ‘Hier kun je in je blote kont om het huis lopen’, zei hij. Daar hadden wijzelf nog niet bij stil gestaan. Wat later in een gesprekje met de boer die het land naast ons bebouwt hoorden we dat hij een van de vorige bewoners wel eens betrapt had in Adamskostuum. Hij had er blijkbaar zicht op gehad. Dat werd uitkijken geblazen als wij ook plannen in die richting zouden hebben.
Wil je het weten? Wim kon de verleiding niet weerstaan om het uit te testen. Nee, de boer was er niet, kon hij dus rustig doen. Het is inderdaad een bijzonder vrij plekje hier.
Sinds we weer een sauna hebben is hier vaker een blote kont te bespeuren, maar altijd ligt er een handdoekje onder handbereik of zelfs zijn Abrahamhemd dat ik speciaal voor hem maakte van een flinke lap badstof.