Het jaar dat Klaas en Sanny Klaas en Sanny op familiebezoek naar Canada gingen was het jaar dat wij met alleen eigen gezin op pad gingen. Dit keer naar Karinthië. We gingen zonder Gerhard, maar vooruit… wel met Esther, het eerste vriendinnetje van Mark. Zij was nog nooit in het buitenland geweest. Ze veroverde mijn hart omdat ze heel lief voor Rick was. Ze betrok hem overal bij en kreeg hem zelfs aan het badminton. Sinds een paar jaren had ik mijn gevolg zover gekregen dat ze in de vakantie om de beurt een verslagje van de dag maakten en dat is vooral later erg leuk om na te lezen. We hadden de bovenverdieping bij Frau Rosa gehuurd. Ze was een weduwe. Haar enige kind woonde ver weg in de bossen van Canada. Zij leefde van een klein pensioentje en de verhuur van die bovenverdieping. Boven elk bed hing een afbeelding van Jezus, Maria met kind of een heilige.
Wim was helemaal gaar toen we aankwamen en deed een moord voor een pilsje. Frau Rosa ging voor hem één pilsje halen bij de buren. De volgende morgen sliepen we uit en toen Frau Rosa na de kerk bij ons kwam om even een kopje koffie te drinken zei ze: ‘Ich hab’ für euch gebetet, für eine gute Erholung und…. nicht zu viel kippen’, terwijl ze een beweging maakte van een glaasje dat achterover geslagen werd.
Ze had de binnenkomst van Hitler nog meegemaakt en het enthousiasme gezien van de mensen daar. ‘Nein, ich nicht…’, voegde ze er snel aan toe.
Wanneer we wilden douchen stookte ze eerst de ketel op met hout. Wim kon geweldig met haar overweg, wij allemaal trouwens. We zaten hier midden tussen de bergtoppen en als we een nabijgelegen top wilden beklimmen zette Wim de wekker op 6 uur. Dan deed hij één oog open en keek naar de bergtop. En als die zichtbaar was werden we allemaal uit bed getrommeld om mee te gaan de berg op, want de top moest je voor 12 uur bereikt hebben anders werd het te laat. In de laatste berghut boven moest je je bij terugkomst even afmelden als je tenminste van plan was terug te komen en niet door te wandelen naar de andere kant van de berg. Ik gaf halverwege die top de strijd op en wachtte languit liggend op de terugkomst van het stel. Het schijnt dat Rick nogal capriolen had uitgehaald door langs de steilste kant de top te beklimmen. Dat hoor je dan achteraf!
Eén dag namen we de cabinelift om helemaal boven de boomgrens te gaan wandelen. Ik heb het niet erg op liften, maar soms moet je wat. Ik keek blijkbaar nogal benauwd zodat Esther de beroemde dubbele uitspraak deed: ‘Als we gààn, dan gaan we met z’n allen’.
Van mij had ze mogen blijven maar deze prille jeugdliefde hield geen stand.
Foto: Wim in gesprek met Frau Rosa…