Bij het afscheid van oom Bram kwamen er ook oude foto’s te voorschijn en ik mocht er van de familie uitzoeken wat ik wilde. Ik wilde niet te hebberig zijn maar ik zag een aantal foto’s van de ooms en tantes, van Bram en Betty in betere tijden en zelfs van Anton Voortman. Altijd leuk om nog eens te bekijken. Mijn schoenendoos begint aardig vol te raken.
Hierbij eerst maar de foto van Bram en Betty, een mooi stel.

‘Het is niet leuk om oud te zijn’. Het waren de woorden van oom Bram vandaag. Ik snap hem wel als 95 jarige, maar zijn opmerking stond wel in schril contrast met het gezellige gesprek dat we met hem en Betty vanmiddag hadden op het terrasje bij hun huis. Wat een hartelijke ontvangst kregen we van deze beiden. Hij was erg blij met m’n geschilderde Drentse ram. ‘Je kunt hem zo ophangen’, zei Wim hem nog want die had er al een ophangsysteem aan gefabriceerd. Maar nee, hij wilde er persoonlijk een lijst omheen maken. Past bij hen misschien ook beter en hij is blij dat hij weer iets te doen heeft want hij gaat er niet graag meer op uit omdat hij Betty niet alleen kan laten. Met alleen een glas water mochten we niet vertrekken, dus zette oom Bram zelf een lekker potje koffie. Dat gaat hem nog best af. Ik liep met hem mee om te helpen, maar meer dan de koffiepot meenemen mocht niet. We haalden wat herinneringen op en Betty genoot van ons gezelschap. ‘Ik ben een stadsmeisje, ik hou van reuring’, meldde ze. Tja dan is dat in Durgerdam achter een boerderij wel anders. Soms gaan ze aan de Durgerdammerkade op een terrasje zitten en dan geniet ze van alle bedrijvigheid. Tja… oud worden is geen kunst’, zei moeder Siet aan het eind van haar leven vaak, ‘maar oud zijn is wel andere koek!’ Oom Bram heeft nog steeds een kat, een paar kippen en een haan, een ondeugend beest. De boer waarbij ze op het erf wonen komt alleen maar bij hen met een hark in de hand zodat hij van zich af kan slaan. Och… Bram maakt het niet uit. Hij accepteert ook de dieren zoals ze zijn.